Logboek DEEL 6

Hoi allemaal,

Het is al weer een tijdje geleden, maar... ik ben er nog... en mijn muziekproject over de verdronken dorpen ook nog. Je zult je afvragen wanneer is het project nu eens klaar.

Ik sprak laatst met een chirurg (ja...ja...daar praat ik ook mee). Hij bouwt in zijn vrije tijd...een boomhutje. Het hutje zit boven in een boom, anders was het natuurlijk geen boomhutje en is gemaakt van gevonden plankjes van iedere afmeting. Ik zei "zeker voor de kleinkinderen" ..."nee...nee"...was zijn antwoord "voor mijzelf" en voegde er aan toe: "Het komt nooit klaar, want als het klaar is dan is het voorbij." Je gelooft het niet, maar rondom deze boom is het nu een waar paradijsje, een oase in een stukje land achter zijn huis. Een slootje een bruggetje van gevonden stukjes turf en hout.. en ga zo maar door. Hij werkt er niet altijd aan...het kan soms wel een half jaar duren voordat hij weer een geschikt stukje hout of turf vindt en dan...bouwt hij weer verder.
Ik zit een beetje anders in elkaar en ik ben dan ook altijd bezig met mijn project.
maar probeer wel de chirurg zijn visie op te volgen om het project ook wat rust te gunnen.
De videootjes kun je zien en beluisteren op http://www.zie.nl/kanaal/johnhoekman
De stijl van de muziek is wat over te zeggen, maar het is mijn ding. Het is een mengeling van klassiek en populair en moet natuurlijk een beetje middeleeuws karakter hebben, maar het moet ook weer geen middeleeuws zijn. Ik laat dat aan de luisteraar over.

Ik ben ook zo af en toe een ontiegelijke jammerkont en kan mij storen aan de kleinste dingen. Zo wordt er in de cultuurplannen (Oost Groningen) beschreven dat je meer moet netwerken. Maar...maar...dat netwerken valt nog niet mee in Oost Groningen. Ik heb 29 januari 2009 voor de derde keer contact opgenomen met de muziekschool in Winschoten of ze medewerking willen verlenen (door leerlingen) aan mijn project en...zoals verwacht... die er over gaat zal contact met mij opnemen. Ze hebben de boekjes en de muziek niet, dus over de kwaliteit valt niet te twisten. NOOIT MEER IETS GEHOORD!
De muziekschool in Delfzijl idem dito. Ik heb de boekjes afgegeven en de mevrouw die er over gaat heeft zich niet meer laten horen. Vervolgens heb ik de boekjes gestuurd naar Kunststation C een organisatie die wat voor je kan betekenen, maar ook hier hetzelfde liedje.
Toen ben ik met de boekjes onder de arm naar het VVV kantoor gestapt in Bourtange , die me onmiddelijk doorverwees naar het kantoor in Stadskanaal. Natuurlijk een heel aardige mevrouw. (dat zijn ze allemaal...mag ik een bok worden) en vervolgens nooit meer iets gehoord.

Ik moet steeds aan de chirurg denken...je moet er mee bezig blijven en het hoort er allemaal bij, anders zou je project af zijn en het moet nooit af zijn.

Groetjes en moi è...
John Hoekman oet Wolndörp in Grunn.