Logboek deel 73

Ponyhoefsmid zijn is leuk.

Een tijdsbeeld van de voorstelling ‘olwiefkenijs’ en de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent.

Mijn E-mail probleem

Ik heb vorige week mijn PC opgeschoond en de poppetjes E-mail gedeactiveerd. Ik had ergens gelezen dat je overbodige programma’s en de daarbij behorende reclame er beter af kunt gooien. Dus terug naar het oude outlook systeem…maar surprise…wachtwoord vergeten. KPN gebeld en na vijf dagen, het weekend zat ertussen, kreeg ik per postduif een nieuw wachtwoord.

Direct proberen en net als de vorige week kreeg ik de mededeling dat mijn gebruikersnaam en nieuw wachtwoord niet kloppen. De telefoon… en dan moet je eerst het menu van KPN doorlopen… druk 1, druk 2, druk 3, dan je postcode intoetsen en een vriendelijke stem zegt dat er geen storingen zijn in jouw regio en dan… ongevraagd een muziekje…tot je, half in slaap, wordt opgeschrokken door een stem: “Goedemorgen waarmee kan ik u van dienst zijn.” Ik het verhaal vertellen met in mijn zunege Grunneger kop dat het 0,10 eurocent per minuut kost.

Samen gingen we aan de slag en na een tijdje kwam mevrouw erachter dat ze mij niet kon helpen. Ik moest het ‘experteam’ maar eens bellen en daar kreeg ik te horen dat ze me niet helpen als ze geen €20,- krijgen…nou wat moet je…vluchten kan niet meer. Binnen nog geen minuut zei de man dat mijn account werd geblokkeerd door KPN en ik KPN weer moest bellen en… ja hoor… druk 1, druk 2, druk 3, toets uw postcode in en weer kreeg ik te horen dat in mijn regio geen storingen waren… dan het slaapverwekkend muziekje waardoor ik altijd in een andere wereld terecht kom… een wereld van bloemen, vrouwen in doorzichtige gewaden.

Plots opgeschrokken…een mannenstem die vroeg waarmee hij mij van dienst kon zijn…Ik weer mijn verhaal. Het hele proces nog een keer doorlopen en hij kwam er ook niet uit…Oh…misschien had ik internet + bellen zakelijk en moest ik maar eens een ander nummer proberen.
Nog maar een keer druk 1, druk 2, druk 3, mijn postcode intikken met weer de mededeling dat er geen storing was in mijn regio en deze keer…geen muziekje…een stem die vroeg: “Waarmee kan ik u van dienst zijn?” Ik dacht opeens aan mijn zunege Grunneger 0,10 eurocentjes en vertelde heel… heel… kort… mijn probleem en ja hoor…deze meneer wist waar de klepel hing, binnen twee seconden was het probleem opgelost en de mailtjes rolden binnen. Ik ga nooit meer de PC opschonen.

De klarinetten

Deze week weer gebruikte klarinetten ingekocht en heb nu zo langzamerhand leuke klarinetten in huis. Klarinetten van bekende bouwers die hun diensten hebben bewezen. Ik ga nu alles lekker rustig reviseren zodat ze weer een nieuw leven krijgen en gemakkelijk aanspreken dus zonder moeite aanblazen. Ik wil vervolgens met iedere klarinet opname's maken maar de West-Europese merken zijn toch gemiddeld allemaal goed. Na de vakantie worden ze dan misschien stuk voor stuk aangeboden voor een vriendenprijsje. Ik zeg ‘misschien’ want ik krijg nu al een band met ze en er is zelfs sprake van een beginnende verliefdheid.

De voorstelling

’Òlwiefkenijs’…Het cabaret programma over de geschiedenis van N/O Groningen over mijn familie die met veertien ‘körtbainen’ (kinderen) leefden in een plaggenhut. Ik struinde deze week even op het internet en ontdekte dat op ‘Webloug’ o.a. van het Huis v Cultuur in de stad, het programma staat aangekondigd en dat vond ik wel even weer leuk. Het liedje over Piepplain uit Farmsum doet het goed en de mensen op straat spreken me er al over aan…ja... ja... het duurt altijd een tijdje.

Groetjes
John Hoekman

Logboek deel 72

De Klarinet en een Oosters beeldje op de achtergond.

Een tijdsbeeld over de voorstelling ‘olwiefkenijs’ en…de rare ideeën van de gepensioneerde dorpsdirigent.

Het was me het weekje weer wel…omdat het uploaden traag verliep dacht ik de computer maar eens grondig schoon te maken en overbodige programma’s te vernietigen o.a. mijn poppetjes E-mail…maar dat was dom. Ik had hier alle E-mail adressen van de afgelopen paar jaar in verstopt…en…alles weg als sneeuw voor de zon. Ik heb mijn PC zo grondig opgeruimd dat een systeemherstel ook niet meer hielp. Ik moest gewoon weer terug naar het oude outlook maar …daar kwam de volgende verassing…wachtwoord vergeten… kpn zal nu per postduif een nieuw wachtwoord opsturen, zo zei de meneer aan de andere kant van de telefoon het letterlijk. De duif is zeker ergens gestrand want ik zit nog zonder E-mail. Gelukkig maak ik me niet meer zo druk over deze onbenullige dingen..

Stammen-strijd

Ik kreeg deze week, toen de ‘mail’ het nog deed, een boos bericht van een amateur-importeur die een paar saxofoons onder eigen naam had geïmporteerd uit China. Ik heb hem, denk ik, een beetje op zijn staart getrapt toen ik hem schreef dat ‘Huppeldepup’ (de echte naam zal ik maar niet noemen) nou niet echt een serieus merknaam is waarop hij antwoordde dat de Groningers, zoals altijd, achterlopen op de rest van Nederland en waarop ik hem weer te kennen gaf dat wij …afstammen van de Chauken… en eerstdaags zullen oprukken tegen de Kaninafaten…en… ook verjagen uit het Groninger landschap.

Het zijn saxofoons die je onder eigen naam kan laten maken in China, daarom krijg je de laatste tijd steeds meer nieuwe merknamen. Deze saxofoons zijn allemaal van gelijke kwaliteit uit dezelfde fabriek waar ze aan het eind van het proces jouw zelfbedachte merknaam in graveren. Waar moet dat heen…de trots zal verdwijnen en de mensheid kan zich niet meer onderscheiden. Wat was het toch een mooie tijd…Ik rij in een Mercedes en de buurman zijn mond viel open…of… ik blaas op een Selmer en de medemuzikant durfde geen noot meer uit te slaan. Je kunt nu beter zeggen ‘Ik blaas op een Chinees.'

Muziekinstrumenten uit China

Ik blik daar echt niet meer door…Ik stuurde een mail naar een Chinese blaasinstrumenten-fabriek en kreeg netjes een mail terug met de opmerking dat ik de schrijfster…’Venus’…mocht noemen. Het is toch wel een beetje gek als je een mail begint met ‘Hoi Venus’ maar alles wordt snel een gewoonte zei de dronkaard. Toen ik een andere fabriek een mail stuurde kreeg ik netjes een mail terug met de opmerking dat ik de dame ..Venus…mocht noemen. Ik dacht heten ze dan allemaal Venus in China…

Ik snap echt niet dat de producten voor zo weinig geld de deur uitgaan. Ik let er nu een beetje op maar je kunt geen product meer bedenken of het komt uit China. De bekende Europese blaasinstrumenten worden grotendeels daar gemaakt. Ik moet ook vaststellen dat de kwaliteit van deze instrumenten enorm verbetert is, al denken daar halsstarrige stammen anders over, terwijl ze misschien zelf op een instrument spelen, met een Europese naam, die daar is gemaakt.

Mijn nieuw idee en activiteit

Ik heb mijn Youtube filmpje klaar en ik demonstreer mijn eerste gereviseerde klarinet. Een Selmer Signet…man man…wat een mooi klinkende klarinet. Via marktplaats staat het nu aangeboden maar…wat een pech…men kan geen contact met me opnemen omdat mijn E-mail het nog niet doet. Ik heb nu een Artley-klarinet op de werkbank maar dit instrument is van beduidend mindere kwaliteit. De mondstukken haal ik uit …je raad het nooit…China…van...je raad het nooit…Venus…Na een kleine bewerking, naar een voorbeeld van een niet te betalen Gigliotti mondstuk., maak ik een schitterend mondstuk. Als de Chinezen alles namaken dan kan een Grunneger dat toch ook…De rietjes doen het na een kleine bewerking ook uitstekend dus alles positief. Ja meneer de kaninafaat das nog ais handwaark oet Grunn.

De voorstelling

De voorstelling ‘olwiefkenijs’ heeft nog vakantie…maar er wordt aan gewerkt want ik heb weer hele mooie anekdotes geschreven en de daarbij behorende humor.

Groetjes en niet vergeten John Hoekman Youtube met zijn eerste promotie-film made in Wolndörp

Logboek deel 71

Het werkplaatsje

Een tijdsbeeld over de voorstelling ‘olwiefkenijs’ en de belevenissen, ideeën van een ‘dorpsdirigent’ die geen dirigent meer is.

De vorige keer had ik het over mijn nieuw idee…om een klarinet en saxofoon reparatie atelier te beginnen…je moet per slot dingen gaan doen waar je zin in hebt en of het nu geld oplevert of niet dat maakt toch niet uit.
De eerste werkdag zit erop en het liep niet zo als ik had gedacht. Ik verloor namelijk een heel… héél… klein schroefje en moest noodgedwongen een half uur op mijn knieën door mijn werkplaatsje kruipen onder het motto wie zoekt zal vinden.
‘Noaber’ zei dat ik bij Karwij een schroevenzoeker kon kopen maar daar ben ik maar niet op ingegaan, die grapjes ken ik nog van vroeger. Ik weet nog dat ik als kwajongen naar vele winkels werd gestuurd om een steenschaaf te bemachtigen.

Ik had het de vorige keer over via marktplaats kopen en daar zit bij blaasinstrumenten nog al wat addertjes onder het gras. Koop je goedkoop dan kun je nog wel een risicootje nemen maar als je iets meer wilt betalen kun je beter een deskundige in de arm nemen en ter plekke het instrument bekijken en proberen…zeker doen…Als je een gebruikt instrument van een reparatiewerkplaats koopt, ook via marktplaats, dan zeker met de garantie dat je het eventueel kunt ruilen. De leraar of reparateur moet ervoor zorgen dat het instrument voor een leerling gemakkelijk aanspreekt anders gaat de lol er snel af.

Ik kocht onlangs een saxofoon via marktplaats waar een klep op zat die bij het indrukken niets deed. De klep was bij nader onderzoek met…niets…verbonden. Het zat er voor de show op…zoiets heb ik nog nooit gezien maar verder was de sax (ook nog van een goed merk) prima in orde …onder het motto raar maar waar breekt je toch de klomp.

De werkplaats

Om mijn werkplaatsje goed in te richten moest ik materialen inkopen en dat bleek niet zo eenvoudig te zijn. Op internet waren Duitsland of Amerika de aangewezen landen. Ik koos voor Duitsland maar bij de ene winkel, voor een soortgelijk pakje, betaalde ik €16,50 verzendkosten en bij de andere €8 daar zat dus nogal verschil in. Mijn internet speurtocht had op een gegeven moment succes, ik vond een site waar je rechtstreeks vanuit China spullen kunt bestellen zonder tussenhandel. Spullen die hier in de winkel €1,20 tot €7 per stuk kosten bieden zij 250 stuks voor €12,50 aan, het is toch niet te geloven. Ik moet de bestelling nog krijgen maar ik neem aan dat het zal lukken.

Als mijn eerste instrument klaar is zal ik een filmpje maken met super eigen kleine werkjes (klassiek en jazzy) met daartussendoor tekst over het instrument en het mondstuk. De mondstukken zal ik zelf gaan maken, want een mondstuk en riet (dat stukje hout, wat trilt en de toon voortbrengt op het mondstuk) zijn aan persoonlijke smaken en muziekstijlen onderhevig en is toch een van de belangrijkste onderdelen van een blaasinstrument. Mijn tip…bespaar niet op een mondstuk…en via marktplaats of soortgelijke sites kun je af en toe voor een koopje een klasse mondstuk kopen.

De voorstelling ‘olwiefkenijs’ ligt even stil maar in september gaat Tammo weer aan de bak met nieuwe dingen over de geschiedenis van mijn familie van het oude Reiderland.

Groetjes
Tammo blijft bezig.