Logboek 146

 

Een tijdsbeeld van de voorstelling 'olwiefkenijs' mitsgaders de rare ideën van een gepensioneerde dorpsdirigent. Einde van de biografie van Tjoam de muzikant.

Olwiefkenijs

Het is vandaag 23 november 2014 een roerige tijd, maar wel leuk. De voorstelling wordt steeds bekender, daardoor steeds meer aanvragen. De klarinet-muziek, gemaakt voor de Piteba oil expellers wordt nu wereldwijd gedownload. Het levert niets op maar is wel leuk. De lesboekjes voor keyboard of saxofoon wordt nu als E-book verkocht alsook het boekje, wat ik eens schreef, over paardenvoer. In januari nog een optreden als gastdocent op een agrarische school dat is ook wel weer leuk...over paarden wordt je nooit uitgepraat...een leuke hobby.

Interview Vara tv

Op aandrang zijn de heren van de Vara toch gekomen voor een interview. Ik had er eigenlijk niet zo’n zin in, het geeft alleen maar gedoe. Het thema was het verstrekken van onzinnige subsidies die als pepernoten worden uitgestrooid naar de altijd onzichtbare hoog opgeleide mensen die er op loeren

‚als n hond op n zaike kou.' Deze mensen verdelen vervolgens de buit aan ‚onwetende’ knechtjes die ze een opdracht toewijzen alsmede vervolgens dan zelf ook een ‚beetje’ opstrijken...declareren noemen ze het. Op deze manier gaat het al jaren zo en blijft de amateur-muziek-cultuur van de regio Oost Groningen op een laag pitje...’so what.’

De blaaskapellen zijn grotendeels verdwenen en de dorpskoren al helemaal. Trouwens niet alleen de muziekverenigingen maar ook andere verenigingen slinken in en over 10 jaar hebben we vanzelf een andere cultuur vanuit het niets. We kunnen dan met trots zeggen we hebben niets opgebouwd, we hebben geleefd, we hebben de jeugd gevoed maar niet opgevoed. Geen eigen Groninger muziekstijl zoals Tiroler of Schotse muziek, nou leuk dan...’so what.’ Oh...zeggen de mensen die na ons komen...dat was toch die provincie waar eens gas in de grond zat. De enige identiteit die de oudjes nog hebben is het Gronings volkslied maar buiten de provincie zingen we liever de klok van Arnemuiden.

De heren kwamen vorige week naar het hoge noorden. Na een bakje koffie genuttigd te hebben werd besloten voor mijn huis een interview af te nemen met als achtergrond het wijde Groninger landschap. Een papiertje werd mij in de handen gedrukt met de tekst van het nieuwe Oldambster volkslied, of ik het even wilde voorlezen alsook mijn commentaar geven, nou... ik ben niet de persoon die iemands werk snel afkraakt, maar in dit geval leek het me wel nuttig, daar het thema is ‚onzinnige subsidies.’ De grote vraag is wat bereik je er mee, meestal drinken de heren een glas, doen een plas en doen zoals het altijd was. Ik vind het allemaal best maar dat het subsidie-geld ‚onder de hoog opgeleiden blijft‚’ vind ik maar een beetje graaierig. Nou goed het zij zo en zo denken de meeste Oost Groningers er over.

Olwiefkenijs

Het optreden j.l woensdag was leuk in Vriescheloo. „De vrouwen van nu“ genoten zichtbaar, behalve de voorzitster. Als ik een wat sexitische grap maakte keek ze naar beneden... ja... ze zijn er nog in het Groninger land...deftige dames van de etikette...van... zo heurt het...waarden en normen. Ik kan daar ook van genieten.

Het optreden j.l. donderdag was niet zo leuk. Een oudere man werd voor het begin van de show onwel, niet meer aanspreekbaar, daar sta je dan. Iedereen in rep en roer, 112 gebeld, op de grond leggen, hartmassage, politie, ambulance...wat een toestand. De man heeft het niet gered, even later vernam ik dat de man 95 jaar was en dan denk je als het moet dan was dit nog niet de slechste manier. Ik vertelde het mijn buurman..ik zeg moet je voorstellen je gaat naar een feestje, ziet John Hoekman en dan sterven...een mooiere dood kun je bijna niet wensen waarop mijn Groninger buurman droog antwoordde...''Hai hèt zuch zeker doodschrokken toun è die zag.“

Mijn vriend Tjoam in het Grunnegs.

Tjoam is veureg joar oet tied kommen t kon nait langer...we waren in stad, ston hai veur n roltrap treden te tèllen. k Heb hom n spuitje geven en hai was ook vòt dood...zo dood as Pierke Pierlala.

k Bin ook nait op t utegste wèst (begrafenis geweest) hai komt ook ja nait op mienent. Tjoam ligt in Besweer op schaa kaante bie de loezebossen (aan de schaduw kant lagen vroeger de armen) k Gon der wel ains hìn en din komt joe alles weer bovendrieven...zat gain kwoad in.

Ik kon Tjoam al toun haar hai nog bottertanden. Zien mouder was14 joar toun ze van hom luip...zat al vroug op t raand van t nust en mit vattien kin je zo’n kind ja nog nait bruken en toun mos hai t klooster in doar konden ze hom wel gebruken. t Was n haile zwoare bevalen Tjoam wol der nait oet. Ze hebben heur n snee in t lief moakt en hebben hom der zo oet toakeld.

Tjoam was n flotske roar,

huil nait van duur gedou.

Was tevree in zien hoeske

mit n sége en n òl kou.

 

 

Lak aan kak mit n Cadilac

mit heur aigenwieze kop.

Lak aan kak mit n Cadilac

ze vreten het geld mor op.

 

 

Tjoam haar gain tapblad

en ook gain fasebouk.

Hai zee: „De mìnsen binnen zo glad

k zol nait waiten hou t mout.“

 

 

Tjoam stookte op holt,

mìnsen zeden hèst gain gas?

Tjoam dronk n glas dee n plas

en dee zo ast altied was.

 

 

t Meroal van t verhoal

wèl is roar en wèl is klouk.

Mìnsen mit heur kak en de Cadilac

of Tjoam bie kachel mit n bouk.

Groutnis

Tammo

　

　

　

　

　

　

　

　

　

　

　

　

　

　

　

　

Logboek 145

Tjoam op de bok...okkerdebok!

Een tijdsbeeld van de voorstelling 'olwiefkenijs' mitsgaders de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent. Extra... een biografie over mijn kameraad Tjoam de muzikant vanaf 1960

Logboek olwiefkemijs 6/11/14

De voorstelling weer in een vernieuwd jasje werd vandaag in Blijham goed ontvangen. Dus met een goed gevoel naar de volgende voorstelling 19/11/14 Vriescheloo alsook 20/11/14 Veendam. Het vele werk heeft zich weer geloond. Ik kreeg zojuist een aanvraag voor een optreden en een bedankje voor de gezellige middag in Blijham...nou wat zèg je der van...mooi toch...komt Jan Splinter weer deur de winter. Een oud gezegde zegt van een schnabbel komt een schnabbel.

Het schrijfwerk

Ik heb de afgelopen periode mijn schrijfwerk eens bijeen geraapt benevens sta ik versteld van de hoeveelheid. Van een saxofoon-lesboek, keyboard-lesboek, paardenboekje, kruidenboekje tot aan vijf delen olwiefkenijs over de geschiedenis van het Reiderland. Ik wil alles digitaliseren en op orde brengen, daarna via marktplaats als e-book aanbieden. Zonder dat ik er weet van had zal ik mijn groot aantal gedichten ook nog gaan verzamelen en eveneens aanbieden. Een E-book te versturen is een prima manier om de kosten te beperken voor zowel producent als consument.

Grote bestanden kun je gemakkelijk versturen via WeTransfer, het mooie is dat het alles ook nog te begrijpen is voor een Ommelander. Het is nog niet afgelopen want het aantal composities moet ook nog eens onder de loep worden genomen. De klassieke stukjes, de composities voor klarinet en weet ik veel wat er nog ligt. Alles digitaliseren en de kasten leeg maken...weg ermee...prullebak.

Breaking News

Ik werd vanmorgen 7/11/14 gebeld door de Vara of ik bereid was voor een interview, te praten over verspild subsidiegeld bestemd voor het maken van nieuwe volksliederen. Ik had er iets over geschreven in mijn blog over volksliedjes, dat hebben de heren ter harte genomen. De man vertelde dat er landelijk €200.000 subsidie wordt uitgegeven voor nieuwe volksliedjes in opdracht van diverse gemeenten. Liedjes die vervolgens in de kast belanden alsook niemand kent. Ik ben benieuwd wat voor vragen de heren hebben. Ik zou zeggen Oldambt zet je schrap.

8/11/14

Ik heb er een nachtje over geslapen, dat is altijd goed zegt men. De heren willen a.s. dinsdag komen maar ik zal het toch maar afzeggen. Ik ben nu lekker rustig voor mezelf bezig en in welk potje ga je roeren is de grote vraag, vervolgens vind ik het vergeleken met andere (cultuur) subsidies maar pinuts...Voor een toneel gebeuren werd toenderstijd hier in het Oldambt €100.000 neergelegd en we hebben vervolgens nooit weer iets gehoord van synergie, want dat moest het teweeg brengen. Een meneer kreeg toen €20 000 voor een liedje maken onder de mom van vernieuwing en dat was het inderdaad dus hier kun je niets van zeggen. Ik vraag me af wat is dan €7500 voor een Oldambter volksliedje die we helemaal...héélemaal niet kennen. Ja goed...het geld was beter besteed naar de amateur verenigingen die op apegapen liggen...dus in welk potje ga je roeren heren en dames politici, dan is het volgende verhaal over Tjoam iets vrolijker...

　

Een biografie over mijn kameraad Tjoam de muzikant vanaf 1960

Tjoam krijgt een burn out...of hij komt in de overgang.

Tjoam vertelde mij „k Bin zo zat van dat lesgeven.“ De hele dag in een kamertje weer de Hansje Kleins en de Merrily we roll along’s aan te horen. Het is ook een opgave die je geen mens gunt.

Tjoam dacht ik ga niet mijn hele leven in zo’n hokje zitten terwijl buiten de zon schijnt. De oplossing kwam spoedig er ging een deur open en Tjoam stapte blindelings door de deur op weg naar zijn nieuw avontuur.

Tjoam had een schnabbel als entertainer in een manege in Winschoten, kwam aan de praat met een oude bekende die in de paarden zat. De man vroeg of Tjoam een compositie kon maken voor zijn dochter die aan dressuur rijden deed. Het paard moest dan op Tjoam zijn muziek huppelen. Tjoam trapt altijd overal in dus enthousiast...enthousiast het kon niet op. Het stuk was klaar en het paard huppelde feestelijk op Tjoam zijn muziek. „Wat moust der veur hebben“ vroeg de man...ja...wat moet je daar voor nemen, na een kleine bespreking met Teutje zijn vrouw werd besloten geen geld te vragen maar Teutje haar wens in vervulling te brengen. Zij wou zo graag eens een keer op een paard kruipen. Dat was geen probleem voor de man en van het één kwam het ander. Teutje had een leuke pony gezien en die moest er komen. Tjoam en Teutje hadden een paard maar waar moest dat ding staan...de manege was de aangewezen plaats. Teutje rijden en Tjoam wou dan gaan mennen, een karretje werd aangeschaft en het feest kon beginnen. De eerste lessen had Tjoam al gehad met een ervaren paard van de manege en het verliep fantastisch. Zoals ik Tjoam ken was hij ook nu voor 200% enthousiast, boeken werden aangeschaft over paarden en het nieuwe leven kon beginnen.

De burn out was in geen velden of wegen te bekennen.

Rosita was de naam van de pony een heel leuk beestje. De dag was aangebroken dat Tjoam helemaal alleen al de pony kon aanspannen en een ritje kon maken. Tjoam had er geen rekening mee gehouden of het peerd het zelf wel wou. Tjoam zat op de bok en terwijl hij riep vòt...vòt mor..

klikte nog wat met zijn tong...ging dat beest liggen...liggen voor de kar...Tjoam zijn mond viel oet hoaken...Gelukkig kwam de manegehouder snel en kon hij het peerd weer omhoog krijgen. Het dier wou helemaal niet...vandaag niet en morgen niet en overmorgen wou het ook niet.

De gymschoenen

Wat ervaren deskundigen hadden het peerd onder handen genomen maar nu was er weer een ander probleem. Als het was aangespannen ging het peerd er vandoor...niet helemaal vandoor maar zo’n 30 meter en dan liep het weer normaal, maar de eerste dertig meter was een probleem. Tjoam kocht gymschoenen en moest dan eerst 30 meter meerennen en dan in volle vaart op de kar springen.

Na de dertig meter ging het dan goed maar het dier liep altijd gespannen, het zou wel aan Tjoam zijn handen liggen, je moet het gevoel hebben hadden de deskundigen gezegd maar ook zij probeerden het en het peerd wou dan ook niet.

Elke week was er menles en elke week was er ook wel de één of ander peerd die echt aan de kletter ging. Tjoam ging met knikkende knieën naar de les met het idee wat zal er vanavond weer gebeuren. Jammer dat er toen geen filmpjes zijn gemaakt Youtube had gesmuld. Het ging ook allemaal nèt goed met de menners en Tjoam bleef een beetje verschoond van het gedoe maar zijn tijd zou nog komen. Op een mooie dag werd besloten een buitenrit te maken in de bossen rondom Gasselte een prachtige omgeving ware het niet die ene diepe sloot waar de pony van Tjoam een 'roam nam’ en Tjoam meenam in de sloot. Desondanks werd het koetsiers diploma gehaald was geen probleem want een ieder kreeg zo’n diploma. Tjoam ging aan de studie, huurde land en de pony kwam thuis. Het was niet afgelopen want als de ene pony niet zo’n zin heeft dan de tweede wel dus er kwam een tweede, derde, vierde, vijfde pony. Er kwamen twee geiten die weer kleine geitjes kregen en hup Tjoam was boer. Een oude trekker werd gekocht en het kon niet op.

Tjoam kwam tot bezinning

Of toch niet? Tjoam wou geen muziekles meer geven, lekker in de buitenlucht was voor hem geweldig. Tjoam studeerde maar door, nog maar een mendiploma en nog één. Teutje stelde voor om ook maar een hoefbekap cursus erbij te doen want de hoefsmeden kwamen als ze zelf zin hadden.

Tjoam deed ook nog een cursus over voeding en nog een hele rare cursus over massage en meridianen het hele peerd werd binnenste buiten gekeerd. Tjoam ging naar Lelystad waar lezingen werden gehouden door geleerden het kon niet op. Tjoam besloot zijn eigen kruidenvoer te produceren en dat aan de man te brengen. Het lukte en Tjoam stond uren te mixen, knoflook en melasse en granen totdat Tjoam een hele dag stond te draaien aan een wiel om te mixen. Tjoam dacht als ik er een borrel naast zet gaat het een beetje met plezier en zo zong Tjoam het liedje van Michael de Ruyter van s morgens vroeg tot s 'avonds laat „ in een blaauw geruite kiel draaide hij aan het grote wiel.“ Na geruime tijd bleek dit ook geen goed idee te zijn daar de opdrachten steeds groter werden nou dan kan één man dag en nacht doordraaien aan dat wiel. Tjoam zag het niet meer zitten temeer hij er achter was gekomen dat het peerdevolk net kangeroes zijn. Hoge sprongen en lege buidels, maar de paarden staan, desondanks de peerdeboeren, bij Tjoam al van kinds af aan hoog in het vaandel. Tjoam bekapt nog steeds de hoeven van pony’s bij de mensen en heeft in 2006 weer inspiratie gekregen om muziek te gaan maken over zijn stokpaardje „olwiefkenijs.“ Je zou kunnen stellen...je zou voorzichtig kunnen stellen...schoenmaker blijf bij je leest.

 

Groetjes

Tammo