Logboek 43

Ik heb vorige week weer eens een Shanty-koor-repetitie bezocht. Het koor had wat problemen gehad met de dirigent en ook onderling hadden er wat veranderingen plaats gevonden. Het koor telde deze avond twintig zangers en de begeleiding bestond uit een drummer en een gitarist.

Mijn bevindingen...

De leden waren enorm enthousiast en de bewegingen ontbraken niet tijdens het zingen. Je krijgt dan een soort ongeorganiseerde aerobic-club die ook nog zingt. Als ik naar een koor luister dan vergelijk ik de groep altijd met de buurt waar ik woon, ik zal dit nader verklaren.
Ik stel me altijd denkbeeldig voor …als mijn buurt bij elkaar zou komen en gezamenlijk een lied zou zingen... zou dat dan beter of slechter zijn als het koor waar ik op het moment naar luister. Als zo’n koor dan in de buurt komt van mijn buurt dan is het geen koor, maar een gezellig samenzijn en ik zou dan zeggen…zo doorgaan…en een dirigent voor zo’n koor geeft alleen maar problemen waar niemand op zit te wachten.

Verder waren er ook nog leuke ontwikkelingen. Afgelopen zondag bezocht ik een muziek-collega, wat bijna nooit gebeurd, maar bij uitzondering dacht ik aan het woord… netwerken en blik verruimen… De man, was de dirigent van het boven beschreven koor en heeft ook een muziek-studio en zijn vrouw paarden en voor mij zeker een bezoekje waard, plus dat ze in ‘Ainem’ wonen een uniek terp-dorpje in het noorden van het land. Ik kan alleen maar zeggen prachtig…prachtig…100 inwoners en een prachtige terp waar op een heilige plaats waar de leylijnen samenkomen de kerk staat en wat schetst mijn verbazing…een echte ‘Arb Snitger’(1648-1719)orgel.
http://de.wikipedia.org/wiki/Arp_Schnitger

Ik mocht er even op spelen deze zondag…man man..John Hoekman heeft op een Snitger orgel gespeeld…en dan sterven…daar kan geen orgel tegenop…Verder heb ik nog een gedichtje geschreven en daar komt ie…

Oh mien Raiderland,
elk het van die nommen.
Het gait boven t'verstand,
hou kon het zo kommen.

Joaren leden is t al gebeurd,
de vlouden gingen hier tekeer.
t’Is vergeten,nooit van heurd,
mor bie t’heuren dut het wel zeer.

Òl Joacob het t laand opsloken,
de natuur kìn zien wetten.
Mìns noch dair weer opdoken,
dat kin toch genaine zetten.

Het laand was van de nonnen,
alles weg en de gaist gebroken.
t’Raiderlaand was net aanmoakt,
ze haren der veul waark instoken.

Noa joaren waark in de sliek,
kwam t weer n aitske op stee.
mor toun kwamen de heren van t riek,
mit noam waren ze nait tevree.

Oh mien Raiderland,
doe bist verleden tied.
t'Is nou t Oldambt,
elk schoof die zo aanzied.

De visserlui noemen de Dollard …Òl Joacob…
De Duitsters noemen het …Blancke Hans…

Groetjes
John Hoekman

Logboek 42

Verslag van mijn optreden j.l. 19 maart 2011.
Een solo optreden in Baggelhutten, deze benaming stamt nog uit de tijd van de veenarbeiders in deze streek. Tegenwoordig heet het Froombosch (Gem. Slochteren) genaamd naar de familie Froma die hier een steenhuis had en natuurlijk een aangrenzend bos... het dorp kreeg de naam 'Fromabos' en later werd het Froombosch.

De zaal zat lekker vol...ik schat zo'n slordige 150 personen. Het was een feestavond en dat was voor mij erg spannend...zou mijn voorstelling hier wel geschikt voor zijn?
Het is erg opvallend dat ik de laatste tijd voor en tijdens de voorstelling heel rustig en ontspannen ben, dat is wel eens anders geweest. Ik voel me lekker en dat komt zeker over bij het publiek want ook hier weer...succes...De voorzitster melde mij na afloop (echt waar) dat er verschillende mensen niet droog naar huis gingen.
Een succes merk je ook als er veel mensen met je willen praten tijdens de pauze en vooral als de muzikanten en de kastelein tijdens de voorstelling in de deuropening staan te kijken en luisteren.
Alleen de DVD speler wou niet meewerken en dat was niet de eerste keer...Het publiek heeft het niet meegekregen maar zelf wordt je er behoorlijk sacherijnig van, dus gisteren een media-speler gekocht bij de Aldi,je steekt er een usb stick in en de zaak draait...en... de beelden zijn een stuk scherper. Ik heb nu ook meer mogelijkheden, omdat ik gemakkelijk filmpjes van Youtube kan laten zien over hoe het leven was vroeger in onze provincie.

Ik heb nog een nieuwtje voor de koormensen die mijn blog altijd lezen. Ik ben weer benadert door een koor en ga a.s. donderdag een kijkje nemen. Het koor telt een slordige 60 zangers en 5 muzikanten. Ik ben heel erg benieuwd wat mij nu weer te wachten staat...Ik zal er zeker over berichten.

Groetjes
John Hoekman

Logboek deel 41

DRIEBORG (Oldambt)

13 maart 2011

Logboek deel 41

Een verslag van ons optreden j.l. 5 maart in Drieborg (Oldambt).
We reden s'avonds tegen een uur of zeven door de Reiderwolderpolder richting Drieborg en over het bruggetje nabij de Hongerige Wolf zagen we de restanten van een boerderij,een bosje bloemen lag voor het hek als blijk van medeleven voor de man die zich zelf het leven nam in de vlammen. Een historisch bouwwerk in de fik steken is toch wel het laatste wat in je opkomt dus van mij geen bloemetje.

Aangekomen in Drieborg was het natuurlijk niet moeilijk om het dorpshuis te vinden...Er stonden vijf tafeltjes in het zaaltje en er zaten een paar dorpsfiguren aan de bar, maar ik denk niet dat ze voor ons waren gekomen. De zaal stroomde al gauw vol met mensen die wel voor ons waren gekomen en met 30 personen was de zaal gevuld en of er nu 30 of 1000 personen zitten maakt voor mij gek genoeg niets uit. Na het openingslied hadden we de mensen al snel aan het lachen met de oude-Grunneger teksten. Er was ook een 'boetenòfster' aanwezig een zogenaamd wild vreemde man uit Holland en die 'vernuverde' zich nog het meest vooral toen ik een gedicht over een wild vreemde man voorlas en de mensen lachend naar hem wezen. Al met al een succes en we werden na afloop weer gevraagd voor een volgend optreden in het dorp. Een oud gezegde zegt: 'Van een optreden komt een optreden.'

n Wild vremde man,
dij in polder kwam.
Keek zien ogen oet de kop.
Docht, hier holdt de wereld op.

Vedderop, achter diek,
zag hai verboasd aal dat sliek.
Keek vanzulf noar overkaant, (Hij keek over de Eems)
doar lag ja nog n stuk laand.

Hom overkwam dij stillegaid
kreeg zowoar n snobbel verdrait.
De natuur haar hom in zien greep,
zunder te waiten, doar zat de kneep.

Hai ging ontdoan zitten en vuil in sloap,
wer spril wakker deur n schoap.
Gaauw de bainen onder aarms.
Wie hebben hom zöcht...mor hai was naarns.


Ik had voor een paar weken geleden een mailtje gestuurd naar de theaterwerkplaats in Groningen met de vraag hoe ik aan werk kom. Je kunt daar met al je vragen terecht volgens de cultuurplannen en zij moeten dan volgens diezelfde plannen hun organisatorisch vermogen inzetten. Nu...dat hebben ze gedaan. Ik kreeg een paar weken later een summier mailtje met de volgende tekst: Beste John...hier dan een adres...en wat schetste mijn verbazing...een adres van een marketing-bureau...

Ik moet dus eerst een cursus of workshop volgen bij dit marketingbureau om te leren netwerken...om zodoende aan werk te komen...Ja...zo werkt het natuurlijk wel voor de portemonnee van het bureau zelf...maar mooi niet voor mijn buidel...menen ze dan in de stad dat het allemaal dompies zijn in de Ommelanden?
Op mijn 15e ging ik al op de fiets naar de caféhouder met de vraag of ik er kon spelen en dat lukte (niet) altijd.
Later hoefde dat niet meer want beste theaterwerkplaats
'Van een optreden komt een optreden.'

Groetjes
John Hoekman