Logboek deel 57

PUNT VAN REIDE anno 1277

Zaterdag 04-02-2012…Zo…winter!…lekker weer!… Gisteren warme schoenen aangetrokken en op naar de Punt van Reide voor een frisse neus. Dit schiereiland ligt bij het dorpje Termunten in het uiterste noorden van Nederland (zie foto) Een stukje ongerepte natuur waar in de middeleeuwen twee gehuchten lagen namelijk Wester-Reide en Ooster Reide…dit laatste dorpje stond in wijde omgeving bekend om zijn Reider-jaarmarkt zo’n slordige 800 jaar geleden.

Ik heb overal in de boeken gekeken naar regio componisten en muziek uit die tijd maar kon niets vinden. Ik moet dan ook concluderen dat ik de eerste klassieke componist ben anno 2012 uit deze regio…dat kan snel in een dun bevolkt gebied en natuurlijk is één oog koning in het land der blinden volgens DonQuichot . Dat houdt in dat de regio 2000 jaar achterloopt in de regio-klassieke-muziekcultuur en dus ook geen identiteit heeft opgebouwd. Ik schreef vier jaar geleden al over dit onderwerp en heb het artikeltje weer opgegraven.

Reiderlander muziek?

Reiderlander muziek bestaat dat wel? De naam klinkt wel goed. Nee…er zijn bij mijn weten in de afgelopen 2000 jaar geen mensen geweest die een typische ‘Rheiderlander muziek’ heeft ontwikkeld zoals Tiroler of Schotse muziek. Hoe komt dat? Dat komt omdat een hele… heleboel mensen…nu nog… liever ‘de klok van Arnemuiden’ zingen.
We dragen de plaats Arnemuiden uit alsof we zelf uit Arnemuiden komen of we spelen Tiroler muziek alsof we zelf uit Tirool komen en daar is niets mis mee, maar we laten ons eigen gebied maar een beetje voor wat het is. Ik bedoel de muziek en niet de teksten even voor de duidelijkheid.

Ik begin daarom als eerste Klassieke Reiderlander componist echte Reiderlander muziek te componeren, nu wordt het voor velen moeilijk, mijn basis is de pentatoniek. Penta staat voor vijf en de toonreeks die ik gebruik bestaat uit vijf tonen.

Waarom pentatoniek?

Het is eigenlijk heel eenvoudig…de oer-muziek bestond niet uit onze huidige toonladder, die is pas later door mensenhanden geconstrueerd. Elk oorspronkelijk volksliedje bestaat wonderbaarlijk uit pentatonische reeksen. Chinese muziek, Schotse muziek, Noorse Muziek (Grieg)en zelfs de bluesmuziek kon heel slecht overweg met de halve toonsafstanden. Ze maakten hier de zogenaamde blue-notes en dat maakt de blues typich blues. Nou…allemaal moeilijk…moeilijk maar als je
John Hoekman Dailymotion op je zoekpagina intikt dan hoor je daar mijn klassieke muziek(Punt v Reide) niet heel toegankelijk voor ons hedendaags gehoor maar de natuur (de beelden van Punt v Reide) en de muziek vloeien in elkaar over. Het komt nog niet geheel uit de verf maar ik voel het al wel…en mijn buurman zal dan zeggen…die vent voelt veel te veel.

Hoe zou je nu een eigen muziek-regio-identiteit kunnen creëren? Dat is volgens mij niet zo moeilijk…Als de heren producenten nu eens bij elkaar gingen zitten en de begeleiding van de (nieuwe) populaire liedjes nu eens wat meer uniformer lieten klinken (toch wel altijd accordeon erbij) en dat hoeft zeker niet eentonig te worden… dan creëer je, volgens mij een Grunneger stijl. Ja…Dit alles volgens mij…die zich zo langzamerhand al een bejaarde zak gaat voelen.

Groetjes
John Hoekman

P.S.
Ik ben van Facebook afgestapt omdat het facebookteam mij wil voorschrijven wat een vriend is of niet... en wat een kennis is of niet… en als het geen vriend is en als dat vaker gebeurd, dan krijg je zeven dagen straf en mag je binnen die zeven dagen niemand uitnodigen als vriend. Hoe kan een facebookteam nou weten wie mijn vriend is of niet. Dan houden ze toch iedereen in de gaten…ik vertrouw dat stel niet meer…Muzikanten zijn toch altijd benieuwd wat andere muzikanten doen en niemand klaagt en bovendien kan een ieder toch de vriendschap weigeren…dat hoeft een facebookteam toch niet uit te maken.