Hotel 'Pax' Delfzijl
Een tijdsbeeld van de voorstelling ‚olwiefkenijs' mitsgardes de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent. Extra... een hoofdstuk over het muzikanten-leven van mijn kameraad Tjoam.
Het is alweer een poosje geleden dat ik een stukje schreef, maar k'ben de afgelopen twee maanden druk bezig geweest met het herschrijven van de voorstelling ‚Olwiefkenijs.' De premiere is aankomende zaterdag de 21e juni 2014 in De Meerpaal,Veendam.
Een terugblik
‚Olwiefkenijs' seizoen 2013-2014 was top en dat is te merken aan de telefoon. Zonder dure reclame campagnes heeft het zo zijn tijd nodig dat de mensen afweten van het bestaan van ‚olwiefkenijs.' En toch zijn er nog veel mensen die niet weten wat het eigenlijk inhoud...is het een lezing? of iets anders?
Het is heel eenvoudig: Humor over geschiedenis, aardrijkskunde en Grunneger toal...kortom Cabaret over de geschiedenis van Reiderland en straks steeds meer Westerwolde. De andere landsdelen zullen zeker nog wel aan de beurt komen, want er is nog zoveel te vertellen over de bijzondere personen en legendes die de prov. heeft voortgebracht.
Zoals ik al eerder schreef is er een nieuw hoofdstuk bijgekomen namelijk het verhaal over Tjoam en Kneles van der Loan. De broers waren rasechte smokkelaars in de Laite. Het toeval wil dat ene vd Loan namelijk Enjo vd Loan echt heeft geleefd in De Laite. (omg. Bellingwolde) Hij vermoordde in 1893 Grietje Iezer. Dit geeft natuurlijk weer inspiratie om er iets mee te doen, Grietje is nog niet vergeten. De familie vd Loan had nooit kunnen dromen dat een dik honderd jaar later nog iemand opstaat om er over te berichten.
Een kritische noot
Een mens moet altijd wat te klagen hebben maar de realiteit geeft soms de aanleiding. Ik constateer dat de kleine organisatie's waar ik vaak met de voorstelling kom langzamerhand aan het verdwijnen gaat. Het aantal leden loopt zienderogen achteruit, de kegelclub bestaat nog uit 15 personen. De stokoude voorzitter stottert zijn toespraak bij elkaar, haalt nog even aan dat ik 15 jaar geleden op hun jaarlijkse avond met een heel orkest op het podium stond. We krijgen langzamerhand een virtuele samenleving elkaar fysiek ontmoeten is tijdverspilling. Je ziet elkaar op het scherm alsook zijn er mensen die wensen je virtueel elke dag een goedendag, evenzo als ze naar bed gaan moeten ze dat nog even vermelden met een welterusten. Dat ze naar de WC zijn geweest en het resultaat op de foto laten zien ontbreekt nog net, zou mijn inziens een heleboel likes opleveren.
Ik ben nog van de oude stempel maar de rondtrekkende regio-artiest die van feest naar feest trekt zie je niet meer, het is nu de dijéé die zijn plaatjes draait op de bruiloft. De uitvoering van de dorpskapel cq toneelvereniging, als ze nog bestaan, wordt ook steeds minder. De overheid wil het graag stimuleren en de cultuurnota staat vol met dure woorden als synergie, maar het blijven altijd woorden...jammer
Het verhaal over mijn grote vriend Tjoam de muzikant. (een vervolg verhaal)
Tjoam was terug van weg geweest en de nutteloze tijd in de militaire dienst was, dank zij onze lieve Heer, ook achter de rug. Maar wat nu...Tjoam had geen werk en welke fabriek in Delfzijl wil een muzikant in dienst nemen. Tjoam had ook geen zin weer naar het buitenland te gaan, vrouw en kind hier achter te laten in een flatje was geen optie.
Gelukkig had hij een orkestje en schnabbelde nog wat bij als organist. Het duurde niet lang, via een theaterbureau kon hij werk krijgen in de stad. Tjoam ging van saxofonist in diverse buitenlandse orkesten nu als entertainer achter een orgeltje, maar ja...Tjoam zei altijd „werk is werk." Elke avond om tien uur beginnen tot vier uur in de morgen. Als Tjoam om tien uur begon was er, behalve het personeel, geen mens in de zaak . De baas stond meestal om tien uur al beschonken achter de bar half verscholen achter een pilaar. Tegen half drie in de nacht kwamen de eerste pooiers en hoeren letterlijk en figuurlijk binnen gedruppeld. Trouwens het waren voor Tjoam sympathieke en gulle mensen. Dit evenement duurde zeven hele lange maanden. Daarna weer geen werk en Tjoam zijn eigen idee was als entertainer in Delfzijl te werken in een niet goed lopende bar, die trouwens dank zij de live muziek weer publiek trok. Het was een hongerloontje wat weer werd aangevuld door de extra schnabbeltjes op de „Rottum" een plezierboot van de firma Wagenborgen. Het was sjouwen van schnabbel naar schnabbel, van boot naar boot met een loodzware Hammond orgel. De zon ging echter weer schijnen doordat Tjoam een aanbieding kreeg om op het eiland Borkum te spelen, waar hij zeven maanden verbleef als entertainer. Iedere avond met een ingelast showoptreden om als clown op twee saxofoons tegelijk te blazen en in een tiroler broekje zijn balle balle te vervolmaken. Het geld was tenminste weer goed en Tjoam was vol lof over het Duitse publiek, iedere avond een groot succes. De belevenissen op het eiland waren ook niet voor de poes, en daar volgende keer meer over.
Groetjes
Tammo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten