Farmsum, Delfzijl by John Hoekman (+afspeellijst)

Logboek deel 129

Farmsum, Pijplein

Een tijdsbeeld van de voorstelling 'olwiefkenijs' en de rare ideeën van een gepensioneerde dorps-dirigent. 

Het is vrijdag 31 jan. -2 c en er ligt nog sneeuw.

Ik zal de komende tijd vertellen over Tjoam, een dorpsfiguur uit mijn voorstelling ‚olwiefkenijs.’  Tjoam heeft een kleurrijk leven gehad, ik word dan ook vaak gevraagd...“woarom schrifst dat nait op.“  Ik ben dan nu zover, de tijd is rijp om mijn verhaal over Tjoam te doen. 

Het verhaal kent meerdere delen, veel fantasie maar ook veel waar gebeurde verhalen passeren de revue. Het speelt zich af in het dorpje Farmsum (prov.Groningen) vanaf de jaren 1955. ‚Olwiefkenijs’ betekent familieberichten, ook de rouwadvertentie’s in de krant noemen we hier in Grunn ‚olwiefkenijs.’ 
Het is in het Grunnegs om twee redenen, de oude woorden weer hergebruiken, bovendien is het een mooie taal. Nu wordt de lezer even stil...'wat ja zunde’...Grunnegs kan ik niet zo goed, leest zo moeilijk. 

Geen paniek...Ik zal een eigen schrijfwijze hanteren, in de ogen van de kenner zeker fout, maar ben van mening dat het leesbaarder en ook meer Grunnegs is. Een doorsnee Groninger heeft namelijk geen Gronings lezen en schrijven geleerd op school, gaat er in de praktijk ook moeilijk mee om. 

Het vernederlandsen vind ik afbreuk doen, zomede het Nederlands alfabet te beperkt, voor onze taal. Er zijn volksstammen in de wereld die ook een uitgebreider alfabet kennen, de kinderen leren daar op school ook allerlei klanken die er bij horen. Maar ja...wie ben ik...geen taalkundige maar het gevoel zegt me dit moet je gewoon doen. Ik ontvang graag commentaar, na het lezen van mijn verhaaltjes, over dit onderwerp. Het is eerst even wennen, lees dus niet te snel. 

Toelichting
Bijvoorbeeld het woord ’mienent’ is zeker niet mooi, beter zou zijn miennt. In mijn zogenaamd nieuw alfabet komt na één... n... ook een...nn... zo zijn er nog meer woorden die een dubbele letter moet krijgen. Ik zal mijn nieuwe schrijfwijze niet steeds toepassen, maar waar het goed van pas komt zal ik het doen. 

Enige tips bij de uitspraak.
De Ommelander (mensen die buiten de stad Groningen leven) kent een neusklank bijvoorbeeld in het woord ‚boetn’ of ‚proatn.' Bij dubbel nn trek je de neusspieren aan bijvoorbeeld' miennt’  de
natte...t...komt er dan nog even achteraan. Bij een... mm... de lippen op elkaar houden, bijvoorbeeld bij het woord ‚homm’ een soort neurieën. De zangkoren die Gronings zingen zouden dan een soort kunstmatige nagalm kunnen bewerkstelligen. 


Deel 1 gaat over de jeugd van Tammo en Tjoam.

Tjoam


Tjoam is vleenn joar (verleden jaar) oet tied komm, het kon nait langer. We waarn in stad, in n winkel woar n nijmoodse roltrap was. Tjoam von dat zo briek (mooi) dat hai der recht veur stoan ging treenn tèln.(treden tellen) „Komt gain ìnde aan." bölkte hai deur winkel hìn. Doar ston ik mit
n kop as n twijkwartjes boeskool. Je willen joe ja ook nait schoamm veur n aander, k heb homm
n spuitje geemm, hai was vot dood. Der ruip nog aine tegen mie  „moordenoar“ mor Tjoam hèt t er bie zittn lòttn, omreden hai was ja ook deur mie monddood moakt, k haar t ja ook doan veur zien aigen bestwil. k Bin ook nait op begrafnis wèst den hai komt ook ja nait op miennt. Mor loater toun het n flotske bezonken was kwamm de herinnern s weer boven.

Ons moeke pruit dat zien moeke nog mor nèt  achttien was toun ze hom kreeg, hail jong dat ze traauwn mos. Tjoam hèt zien voar hail nait kìnt, t botterde nait zien moeke was al gaauw weer oaftraauwd. Ze trokkn in bie heur òllu, was roemte genog den Tjoam zien grootòlln hoesnde
op  n boerenstee, n dikke kouboer. t Haimstee was vlak bie ons stroat, ik kin Tjoam vanoaf dij tied.

Wie hoesnde zulm in  n aarbaidershoeske, aarbaidersmìnsen mout je mor reekn nait te roem, voar was roustbikker op Börg’s Hèlg’n (helling, scheepswerf),  je kinnen wel noagoan door wer nait veul verdaint. Baide hoeshollns waaknde (werkten) haard mor der was tounderstied gain onderschaid in omgang.Tjoam was nog mor nèt in de noaberschap, luit hai zuch al zain as n echte roegbain, t paasde nèt bie ons. Èlk hoesholln in stroat, haar meer as vair körtbainen (kinder), din kin je wel noagoan dat het n leventege barrel was. Tjoam huil mie voak op, din ruip hai..."Vrouw de Wilde komt Tammo ook boetn speuln?“ Tjoam, eemzo ik binnen aigenleks, zollen we mor zèggen, groot worden midden tussen t aarbaidersvolk in.

Ons eerste schouldag

Ons schoul ston teegn Piepplain aan, een dörpsplain middn in t dörp woar zuch alles oafspeulde.
Rondom t plain was t apmoal neerns(winkeltjes). Wie haren dat toun zulm nait deur mor t was aigenleks olderwets gezelleg. „We gonnen noar Piep tou“ wer der dìn altied zègt of ze zeedn: „Ik zai die wel op Piep.“ Op Piep stonn ook altied manlu te proemken en as der din aine veurbie kwam, veuraal vraauwlu, kwam dat te proat en der wer wat oafgugeld.
Wie waren dij eerste schouldag al vroug op schoulplain aan t speuln tou opains meester in deur ston. Ons meester was wat mank aan ain bain, hai stapte wat roar, nait recht kreupel mor zo’n roar stapke, vandoar zien oetragen ‚Stap Stap.'

‚Stap Stap’ ston in deur, we keken t apmoal aan, wat te gebeuren ston. Hai bluis zuch op as n twij-kwartjes boeskool, floot keihaard op zien piepke en zakte weer in tot zien normoal postuur. t Haile gebeuren wol dìn zeggen dat we mozzen in rij stoan, twij aan twij noast mekoar. Aine begon dìn oet zuch zulm n vèrske te lallen en zunder oaf te proaten deden we apmoal mit. We gingen dìn in de pas, klas noa klas, schoul in. We pruitn altied boers, we konnen ook ja nait aans, mor op schoul mozzen we Hollands proatn, dat was n kripsie.

We zaatn nog mor net in baank zee Tjoam tegen mie '’Hou zèg je miegn in t Hollands.“ Ik zee:
„Mijgen.“  Tjoam bedocht zuch nait en bölkte keihaard deur klas hìn „Meester ik mout mijgen.“ Aal jongen keekn ons aan en begonn te gnivveln. „Oh...oh...zee 'Stap Stap’ „Tjaam zo zeg je dat niet, je moet eerst je vinger omhoog steken, dan wachten tot de meester zegt...wat is er?“
„Dat wait meester toch al wel“ zee Tjoam. Aal jongn weer aan t gugeln en der zat niks aans op as Tjoam mos vinger omhoog doun, wachn tot ‚Stap Stap’ zien zin der noar ston. Tjoam kon wénkn totdat hai n ons woog, mor 'stap stap’ haar t op zien menair veul te drok. Pas toun Tjoam begon te schoereln, wénkn mit haile haand, zee ‚Stap Stap’ hail bedoard: „Wat is er Tjaam.“ „Joa“ bölkte Tjoam „Nou huft nait meer meester.“

Tjoam aan t parasjuut springen

We haarn boeten t dörp n haile grode bunker stoan. Aigenleks stonn der drij bunkers biemekoar mor dij aine was ons bunker den doar zat n oetkiektoren op. n Trap was der nait meer,we haarn van thoes n ledder mitnomm, as we dìn boven in toorn waarn trokkn we ledder omhoog. Der kon dìn genain bie ons komm, dat was van betansie (belangrijk) den as we oorlog haarn mit Kokse-schoul kroopm we gaauw in oetkiektoorn, smaknde koksioanen dìn hait woater mit stront op kop. Hait woater haarn we van t zuvelfebriek, stront van drèkstoup oaf.

Toun schoot mie in kop as Tjoam nou ais parasjuut kon springn waarn we wat meer mans. We haarn noa beroad rezelvaaierd (besloten) dat as we n loakn mitnamen van thoes dat we n parasjuut moakn konn. Èlk hoesholden in t dörp haar toun n loakn minder mor dat deerde genain. Mit wat touw en knupm haarn we n parasjuut zo kloar. De held in t veld van t dörp Tjoam vloog straks as n muske deur lucht. Hou hai terecht zol komm mos è nog eemm onder knij kriegn.

We haren al rezelvaaierd dat de oetkiektoorn te hoog was, eerst mor eem van bunker oaf, dat was n stuk minder gevoarlek. Aal goud tot zovèr...Tjoam ston kloar mit parasjuut achter hom, nam
n aanloop mor op  t lèste duurfde hai nait springen. „Nait duumm“ bölkten wie mitkander..."was dat nou..." We mozzn hom toun drizzn (dwingen)...aans was hai der nooit oafsprongn. We zeedn as hai nait springen dee mog hai ook nooit meer oafkiekn op schoul. Aal goud...Tjoam haar gain keur, namm n roam en nog n roam (sprong)...Wat er toun gebeurde is mit gain pìn te beschrievm.
Tjoam lag mit parasjuut en aal veur Pampes beneden op grond, der zat gain beweegn meer in...We hèmm hom gauw n emmer moarwoater mit kreus teegn kop aangooid en toun kwam der weer wat beweegn. Op handkaar van holtsloperij Windt hèmm we Tjoam noar hoes tou brocht...hèmm mor gauw zègt dat hai vaaln was. Òl kwak kwam der over tou, n lichte hazzenschuddn, t haar minder oafloopm kint...nait dìn.

t Bèste mor weer
John Hoekman

Logboek deel 128

Ulsda was vroeger een eiland en Klein Ulsda heette Hutten

Een tijdsbeeld van de voorstelling 'olwiefkenijs' en de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent in een drieluik-blog.

Het is 25 jan. 2014 en minus 3 graden, er ligt een vlokje sneeuw.

Algemene beschouwing

Volgende week met ‚olwiefkenijs’ naar Delfzijl, een optreden in het verzorginghuis ‚Vliethoven.' Ik heb een compilatie gemaakt van video’s, foto’s met daarop oude dorpsfiguren, mijn grappen en grollen zitten de demente mensen, denk ik, niet op te wachten. k Heb een filmpje in elkaar gezet van een ouderwetse schoolklas, daarbij treed ik op als de oude schoolmeester, met natuurlijk een hoge hoed. Het publiek is mijn klas hopelijk vinden ze dat leuk. Het volgend optreden is in februari voor de zonnebloem en dat wordt zeker een groots optreden want deze bijeenkomsten wordt meestal druk bezocht. Al met al elke voorstelling wordt op maat gesneden en zo blijf ik bezig.

Het verhaaltje in het Grunnegs

Wèl was Willem Schröder 

Willem (1862-1895) was de schrik van de Woldstreek. Hai woonde onder de grond in t Slochterbos. Het stelen van hounder, knienen, geld en jenever was zien beroup. Hai kon runnen as n hoas sprong over sloten van drij meter braid en was zo moager as n lat. Je kregen hom hoast nait te zain, den hai leefde bie nacht en ontied. Zien jas huil hai biemekoar mit n touwke en zien tonen stakken oet de schounen, broukspiepen te kört en roffels hongen der bie.

Hai gruif bie-zetten goaten onder de muren deur om aan zien goade te kommen. Boer Neus haar hom n keer oetdoagd om bie hom te kommen inbreken den din ston hom n kogel te wachten dwaars deur de kop hìn haar hai der nog bie zègt. Veur zekerhaid haar boer zien flinte op bèreplaank lègt en toun hai s mörgens wakker wer zag hai t kabinet open stoan, aal t gèld was weg en op toavel ston n lege jeneverfles mit
n braifke...op braifke ston...“k Heb de kogels ook mor even mitnomen en bedankt veur de jenever.“

Dijzulfde dag wer Willem Schröder oppakt, mit peerd en woagen noar Winschoot brocht...t gevang in...Hai haar altied n schaap meske in de voering van zien jas en snee de loakens in reepkes, wrong zuch deur de troalies, mor de loakens waren tekört en zo smakte hai noar beneden. Hai luip toun n dubbele bainbreuk op en t bain mos deroaf.  Toun hai vrij kwam wer hai piroat in Ulsde...en zo wer hai de beruchte piroat Pootje Pogger. Pootje vanwege zien holten poot en Pogger betaikent kikker omreden hai as n Pogger over
t aailand wipte. Hai ligt in Potkaaste (OudeSchans) begroaven en op zien graf staait.

Hier ligt Pootje Pogger de piroat,

zulm groot worren bie de stroat

Gaf aan aarmen en manken,

ze hufden hom nooit bedanken.

De klarinetten-werkplaats

De klarinetten handel staat op een laag pitje en het wordt weer eens tijd te gaan werken aan mijn verzameling.Ik blaas nog steeds op een Hammerschmidt en blijf dat voorlopig, bij alle gezondheid, nog een poosje doen. Favoriete klarinetten zijn tot nu toe...Getzen student, Hammerschmidt, Leblanc Opus, 1176 en de Würtlitzer. Ik ga in de komende tijd aan de slag met een Buescher aristocraat. Te koop zijn nog steeds de twee super klinkende klarinetten van Martin Frères.

Ik koop liever een klarinet uit de oude school, die met zorg en liefde is gemaakt door een vakman als een instrument die in de fabriek door vele handen is gegaan. Ik moet wel zeggen dat de klarinetten uit de oude school onderling kwaliteitsverschillen kent. Ik dacht de Getzen is goed dus bestel nog maar een Getzen de Lux maar die blies behoorlijk minder als de student. Hetzelfde gebeurde mij met de Hammerschmidt klarinet, de tweede klonk lang zo goed niet als waar ik nu zelf op blaas. Soms krijg je een instrument in handen waarvan je zegt...hé...en daarom blijf ik steeds zoekende.

Groetjes
John Hoekman

Logboek deel 127

Mit melkoakertje noar stroat

Een tijdsbeeld van de voorstelling 'olwiefkenijs' en de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent in een drieluik-blog.

Het is 20 jan.2014 en nog steeds goed weer met een temperatuur van 8c.

Beschouwing ‚olwiefkenijs.’

Ik was afgelopen dinsdag met  'olwiefkenijs’ in Wildervank, het was weer ouderwets gezellig en... volle bak. De vertoning van schoolmeester viel goed in de smaak, al met al een goed gevoel overgehouden.
Nog onderweg naar huis werd ik gebeld vanuit Veendam of ik deze zomer daar kon optreden. De mensen waren zo enthousiast dat ze direct hadden besloten me ook te nemen voor hun clubje aldaar.

Het verhaal van de schoolmeester

Het derde deel van de voorstelling is toch wel de uitsmijter. Het publiek heeft immers in deel één en twee al een indruk van de regio-gechiedenis gekregen. Deel drie geeft een overzicht van hoe de mensen zich hebben ontwikkeld door de eeuwen heen. De meester zegt in de inleiding dan ook: „Als in een estafetteloop wordt het levensstokje doorgegeven aan de volgende generatie.“ Onze voorouders hebben met de schop dijken aangelegd, kanalen gegraven, stenen gemaakt om te ontvluchten uit de spitkeet. De vraag is hoe geven wij het stokje door aan de volgende generatie.

Klouken en dommen

De ‚hoge lu’ spelen door de tijden heen de baas, de haantjes de 'klouken.’ De klouken waren ook de geestelijken die één God en de bijbel verzonnen, want Wodan met zijn Edda viel niets aan te verdienen.
De echte klouken gingen studeren...'t Waark was veur de dommen’...Je hebt echte en onechte klouken de laatste doen alsof ze klouk zijn, dat is eigenlijk een domme die zich voor de domme houd, de vraag is hoe dom ben je dan.

Onderwijl de dommen nog met pijl en boog achter elkaar aan zaten bedacht de klouke het geweer. Na veel studie bedacht de klouke de atoombom, dat kwam sommige klouken weer goed uit. Ja...de klouken hebben het onderling ook druk. De domme had en heeft het niet door, hij was er immers te dom voor en vond het allemaal wel goed, zwaait met de hand van zich af...’ze doun mor.’
De klouken hadden al snel begrepen dat ze de dommen gemakkelijk konden besodemieteren, bijvoorbeeld met handel, leuke gadgets en machines ...de auto...geweldig. Eigenlijk zijn in mijn visie de domme mensen, zoals de Amerikaan dat zegt... ‚the good guys’ en de klouken ‚the bad guys,’ niet allemaal natuurlijk maar dan ben je geen ‚gòie klouke.’ De grote vraag...

Zijn de klouken de laatste vijftig jaar aan het experimenteren?

Onze kinderen zeggen straks...één Europa was leuk opa...gas uit de grond was leuk opa...asbest in het brood, weet je nog wel opa...megastallen, kippenvirus, koeienziekte, komkommers en ga zo maar door opa...Google en Facebook was ook leuk opa...maar...

Nu beeft, trilt en schudt de aarde. 

t Was allemaal leuk en goed bedacht door de klouken maar we zijn het toch een beetje zat opa...Dat wij het zo rot hebben, hebben we aan jullie te danken...en opa zucht...t’Ja... "dat was nog es dij goìje òle tied."
Er was trouwens in Grunn één mens die zich er niets van aantrok...was hij nu dom of klouk het blijft voor een ieder een gesloten bouk...Jan de Roos...de volksjouler die in zijn tijd de sleur verbrak in de dorpen.

Tammo en Tjoam, echte Grunnegers op n baanke...proathörn

Tammo:
De daaiern doun het tegenswoordeg beter as mìnsen, kiek noar de oapen. Der veraandert nooit wat. Der hèt nog nooit  n oap in de kop kregen om in n mercedes te goan rieden. Je zain wel ains n mercedes din denk je dat t er aine inzit, mor das gain echte.
Tjoam:
Je hebt domme en klouke oapen mor t onderschaid is nait zo groot. Je hebt gain professor oapen. Joa... Je zain wel ains n professor din denk je dat het t er aine is mor das vast gain echte.
Bie de mìnsen is dat aans t onderschaid tussen klouk en dom is veul groter as bie de oapen, aingenleks te groot...n Flotske goochemer en huppakee ze verneuken die. Klouken dij kinnen proaten as Brugman...waist wèl Brugman was...n klouke pastoor dij ombie 1450 leeft hèt.
Tammo:
‚Ik wait ook woar de klouken nou wonen... in Brussel.’
Tjoam:
„Komt mie nait roar veur Tjoam.“
Vrouger ging je mit joen melkoakertje noar stroat om n kan melk. De klouken bedochten de zulfbedainen...Je kopen aal meer as je neudeg binnen.
Tammo:
Doe vretst alles wat lekker is en t kwaabst van t vet.
Tjoam:
Joa...k Wol lèst op vakantie en t vlaigtuug kon nait omhoog kommen...dij juffrouw ruip rond..."De vliegtuigen blijven aan de grond.“
Tammo:
Törfschippers, scheepsjoagers, koleboeren en petroleumboeren zitten nou thoes den we hebben deur de klouken nou gas. Nooit meer kolen sjouwen wat n genot. Nou zitten we mit de gebakken peren...t Haile hoes trilt en Teutje mien vraauw is der doodsbenauwd veur, t huft mor n flotske te trillen of ze kròpt bie mie op schoot en as t trillen doan is trilt zai nog aal deur...Ik zeg:“magst die wel noakieken loaten op scheuren, din kist gèld kriegen.“
Tjoam:
Joa...je kinnen der wel om laggen mor vrouger waarkten der twinteg man op t laand en nou vergoadern der twinteg man wèl der op t laand mag waarken en je kinnen wel roaden wèl vergoadern...joa juust dat binnen de klouken en t waark is en blift veur de dommen...as der waark is...

Groetjes
John Hoekman

Logboek deel 126

Veendam

Een tijdsbeeld van de voorstelling 'olwiefkenijs' en de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent in een drieluik-blog.

Het is 12 januari een leuke zonnige dag temperatuur 6c.

Beschouwing

Het nieuwe jaar is begonnen en we gaan met goede moed het jaar in. Ik wens dan ook een ieder een gezond 2014 en denk erom...

 Die meent wat te zijn is bezig met niets te worden.

Ik gaf de afgelopen week twee voorstellingen die weer goed waren en dat geeft positieve energie die ik zeker nodig heb om het nieuwe jaar goed te beginnen. Aanstaande dinsdag 14-1-14 ga ik met ‚olwiefkenijs’ naar Wildervank aldaar de Anbo leden op te vrolijken, daarna Vliethoven Delfzijl waar ik alleen mooie kiekjes laat zien met veel muziek want de demente mensen zullen niet zitten te springen om mijn grapjes, overigens ik doe dit met veel plezier voor deze mensen.

Verslag laatste voorstellingen

Ik mocht voor de leden van een kegelclub in Delfzijl ‚olwiefkenijs’ vertellen. Ik merk vaak, zo ook hier, dat de mensen even in het verhaal moeten komen, vandaar dat ik iets bedacht heb. Ik kom nu op als een ouderwetse schoolmeester. Mijn klas is ‚het publiek’ en waant zich terug in de tijd dat ze vijftien jaar oud zijn. Het schept ook meer orde in de klas want als iemand een woord niet begrijpt dan steke men de vinger omhoog...Het woord ‚kedovvels’...ja wat is dat ook al weer...en de klas helpt. Ik heb dit de laatste voorstelling in Holwierde gedaan en het is super goed ontvangen.

Een korte inleiding in het Nederlands over de verdronken dorpen van de Dollard, de overstromingen enz. tot slot zal ik dan één van mijn leerlingen naar voren halen namelijk Tammo die het verhaal doet over zijn familie, die daar oorspronkelijk vandaan komt. De opkomst van Tammo, mijn leerling is direct leuk want dat ben ik zelf in een ander typetje. Ik heb besloten dit vanaf nu bij ieder hoofdstuk te doen.

De voorstelling groeit...Hoofdstuk één is de aardrijkskundeles...hoofdstuk twee de geschiedenisles en drie is maatschappijleer. Je kunt het jaar toch niet beter beginnen en mede door mond op mond reclame rinkelt de telefoon al aardig door mijn bescheiden klein huisje.

Nieuws

Ik kreeg een uitnodiging van het CultuurHuis in de stad om de introductie mee te maken van hun nieuwe website, voor (muziek) kunstenaars, tekstschrijvers, die zich bezighoudt met de Groninger taal.
Ik dacht zo bij mezelf... moet ik maar eens een keer heen gaan, een keer weg uit de klei. Ik dacht zo bij mezelf...de website zal wel gespekt worden met een dikke subsidie en ze moeten natuurlijk mensen mobiliseren om de indruk te wekken dat er enorme belangstelling voor bestaat. Een site als deze miste ik nog net op het internet. Ik zal ze dus niet in de weg staan...ik ben benieuwd.

Misschien ben ik ook weer een te nuchtere Grunneger om het nut ervan in te zien. Ik denk dat het van en voor de kunstenaar zelf is die meestal in een soort tunnelvisie met zich zelf bezig is op zo’n site. Het publiek wordt vergeten en dat zijn toch de werkgevers van de doorsnee dorpskunstenaar.
Men had beter de organisatie’s kunnen benaderen om kennis te maken met zo'n site zodat zij op een toegankelijke manier een keuze kunnen maken voor hun Groninger middag of avond, en dan met een beetje ondersteuning. Dan pas bereik je meer synergie zoals het mooi staat beschreven in de cultuurnota.

Organisatie’s zoals Huisvrouwen, Anbo of Vrouwen van Nu... krimpen en de zaaltjes worden nog gevuld met doorsnee 30 tot 40 mensen. Nog niet te spreken over de opgeheven blaaskapellen of toneelverenigingen waar menig dorpsmuzikant of grappenmaker een avondje werk had.

Zoals ik in mijn eerste artikeltjes (vanaf 2006) schreef is het beschikbare geld voor cultuur voor degenen, die het dichtst bij het subsidie-potje zitten, vervolgens snel een stichting uit de grond stampen en zonder problemen een 'format’ bedenken of jatten waarvoor de beschikbare subsidie gebruikt zou kunnen worden. Vaak gebeurt dit in deze regio nog onder de vleugels van een politieke partij door hoger opgeleiden het zogenaamde links lullen en rechts vullen.

Ik weet me nog te herinneren de voorstelling Occis...één keer opgevoerd...en is de synergie tussen de organisatie's er beter van geworden, heeft het vruchten afgeworpen? Over het verstrekte absurde subsidie-bedrag wordt niet meer gesproken. Kijk... en dit geeft me weer negatieve energie voor het nieuwe jaar en ik had me nog zo voorgenomen alleen met die dingen bezig te houden of met mensen om te gaan die me positieve energie geven. Ik twijfel dan ook weer of ik wel naar de stad ga voor de introductie van deze mooie site.

Groetjes
John Hoekman