Logboek deel 39

Het is vandaag 15 december 2010...even de tijd voor een verslagje van het optreden afgelopen 12 december in de stad Groningen. Plaats “Der Aa Theater” van De Grunneger Sproak.

Ja dat was me wat...zaterdag 11 december kreeg ik een telefoontje van de vrouw van mijn zanger Klaas Paapst dat Klaas per ambulance naar het ziekenhuis was gebracht en nu op de afdeling hartbewaking ligt.
In de eerste plaats erg voor Klaas en in de tweede plaats erg voor mij...wat moet ik met het optreden...afzeggen? Ik wist dat er mensen een kaartje hadden gekocht en zo'n 30 km met de auto moesten afleggen en dan voor een dichte deur zouden komen te staan...Dus niet afzeggen...dan maar alleen...jammer voor de liedjes die we zo mooi tweestemmig doen.

Zondagmorgen 11.00 uur was het dan zover...eigenlijk de eerste keer in een echt theater, toch weer anders als in een bejaarden-tehuis. Het liep als een trein ik zat er direct goed in en had de lachers op mijn hand. In de pauze was er veel belangstelling voor mijn boekjes en na de pauze liep alles zoals het moest lopen. Ik had net als in de try outs de luxe dat ik teveel programma had. Ik moest daarom programma onderdelen overspringen. Heel belangrijk voor mij was hoe het publiek reageerde op bepaalde zinnen of onderdelen of welke hoofdstukken het goed of juist minder goed deden.

Na afloop een staande ovatie...nou dat was ik de laatste tijd niet meer gewend, meestal krijg je een verplicht applausje maar hier was het voor mijn gevoel uitbundig en ik kreeg van alle kanten lovende woorden. Ik had al nooit getwijfeld aan mijn programma, maar een duwtje kun je wel gebruiken. Ik wil een humoristisch geschiedenis programma met video beelden die ook zin heeft en waar het publiek ook iets van meeneemt over hun eigen regio plus de boekjes om het een of ander over de regio nog eens na te lezen..sagen uit het verleden, wetenswaardigheden en leuke verhaaltjes en foto's over plaggenhutten,hondenkarren , zeehonden jacht etc etc.

Ik heb vandaag even gebeld hoe het met de patiënt gaat en vandaag wordt bekeken of er een prop ergens in een ader zit...dus even afwachten.

Groetjes
John Hoekman

Logboek deel 38

Logboek deel 38

Het is vandaag 22 november 2010 en ik heb nu 65 jaren 'op mien pokkel.' Eigenaardig...Ik herinner mij gebeurtenissen van toen als de dag van gisteren, vooral de vrouwtjes die in het verleden aardig tegen me waren spelen nog altijd een grote rol in mijn dromen.
Gelukkig heb ik als tegenpool mijn project 'Òlwiefkenijs.'Grappig, nu ik dit zo schrijf ligt er toch wel een link.

Tot de orde van de dag...even een verslagje van het optreden, afgelopen week, in het verzorgingshuis 'Oldwolde' in Winschoten. Het zijn 'try outs' en ik observeer dan extra kritisch het publiek. De ervaring leert, dat als de mensen in de pauze naar je toe komen voor een praatje en vragen naar een adres, dan zit het wel goed,ook hier was dat het geval. Er werd stevig gelachen en het was tevens leerzaam, dat merk je vooral aan de jongere mensen.

Even in het kort de inhoud,

Òlwiefkenijs gaat over de belevenissen van onze familie door de generaties heen (vanaf 1250)...met muziek, beelden en teksten in het Nederlands en in het oud Gronings.Deze oude uitdrukkingen zijn voor het merendeel grappig en om de betekenis te verduidelijken maak ik een variant op zo'n uitdrukking, zodat de mensen het dan zeker goed begrijpen,dus ook geschikt voor de 'boetenòfsters.'

Wat heb ik van deze avond geleerd?

We zijn een duo en spelen onder de naam Tammo & Tammo...Tammo 1 is de zanger en introduceert ook de hoofdstukken. Tammo 2 speelt een eenvoudige boerenjongen die 'wat slicht' is. Hij doet de Groninger teksten en zingt de liedjes mee. De liedjes zijn in orde,worden goed gebracht en komen goed over,het zijn eigen werken en dan is het maar afwachten,maar dat gaat goed.Het introduceren van de hoofdstukken is naar mijn mening nog niet goed.Tammo 1 doet het voortreffelijk maar de teksten die ik zelf schrijf zijn te saai,moeten korter en bondiger en met meer humor.

Toen ik een paar jaar geleden begon met het project speelde Tammo 1 de rol van een abt en vertelde de wetenswaardigheden.Ik heb hier toen ook klassieke muziek voor geschreven,wat al snel in de prullenbak verdween.Daarna deed Tammo 1 eigenlijk niets en zong alleen de liedjes maar dan heeft Tammo 1 niets te doen en dat is ook niet leuk.Trouwens deze liedjes zijn in de loop der jaren ook flink aangepast aan het gewone publiek.Tammo 1 vertelt nu,naast de liedjes,de wetenswaardigheden...maar dat is te saai en wat nu weer zullen de koorleden zeggen...alweer veranderen...????

Ik heb een nieuwe rol voor Tammo bedacht en dat is ...tada...tada...eureka...Tammo 1 is nu de dorpsomroeper en kondigt op rijm de hoofdstukken aan...met humor...en minder wetenswaardigheden....nu maar even de volgende try out afwachten.

Groetjes
John Hoekman

Logboek deel 37

Logboek deel 37

Het is inmiddels 30 oktober en de klok moet weer een uur terug...wat een gedoe iedere keer. Mijn familie van 1250 had niet eens een klok...”t Wordt vanzulf duuster ” zei Pude (mijn oom) en kroop bij 'twijduustern al mit zien toaveloakster' in de bedstee...Ze hadden dan ook 'vattien körtbainen'...(körtbainen = kinderen)

Ik ben nu dagelijks aan het joggen (nog maar 3x hoor) tot verbazing van noaber. 'Bist zaik'...riep hij vanuit het raam. Ik ken mezelf bijna niet meer...al vijf jaar zonder een drup alcohol...geen koffie...al vanaf 1970 geen sigaret...dus op naar de 120...'mor de dood is n gloepert, hai knipt die zo mor in de poepet' riep dij-zulfde noaber..

Het gaat goed met de voorstelling 'Òlwiefkenijs' in februari nog een datum en dan zijn we t/m maart bezet. De afgelopen jaren met al dat gedoe van de regionale cultuurplannen was naderhand gezien toch verspilde tijd en die lui gaan maar door, nu weer € 40.000 euro voor een openingsfeest van de stro kartonfabriek in Scheemda (Groningen) Het is toch van de zotte. Weggegooid geld! Als het geld was verdeeld onder de regio-verenigingen had het meer vruchten afgeworpen.

Toelichting:
De subsidie voor cultuur Oost Groningen, verstrekt door de regionale cultuur plannen, is voor de verenigingen of kunstenaars die samen met andere verenigingen of kunstenaars gezamenlijk iets organiseren, bijvoorbeeld een optreden in de regio of de opening van dezelfde fabriek.
In de cultuurnota noemen ze dat synergie en hier is nog weinig van te merken (staat er ook)...maar als je het aanvraagt is het nog maar de vraag of je het krijgt.

Je kunt je nu wel als amateur huppeldepup opgeven om mee te werken voor het openingsfeest van de fabriek, maar pas op! tijdens de voorstelling 'Occis' in 2006 (goed voor €100.000) werden door een foutje in de organisatie, aan het begin van de voorstelling, de amateurs teruggestuurd....

€ 40.000 voor het openingsfeest van de fabriek en de vraag is dan...waar zijn die €40.000 voor?...ten eerste gaat het naar een stichting die in het leven is geroepen door een organisatiebureau. De stichting betaald na aftrek van de onkosten dan weer hetzelfde organisatiebureau + de professionals die meewerken... en de amateurs die mogen dan gratis meedoen. Raar raar wie plukt hier de vruchten?...Waarom organiseert dit bureau dit feestje?...om de cultuur te bevorderen in de regio? Wat heeft Occis voor ons gewone mensen of verenigingen opgeleverd en wie heeft er uberhaupt van Occis gehoord. Het zijn wel belasting-centjes en hopelijk gaat ook deze cultuur-subsidie verdwijnen. André Rieu bedruipt zich ook zelf...en waarom de elite orkesten dan niet? Ik vind dat er steun moet komen aan de verenigingen waar Jan en Vrouw splinter lid van zijn om deze mensen een uitlaatklep te bezorgen en dat niet deze mensen nog extra moeten sparen om een bus te huren om ergens met de vereniging een concert te geven en deze concerten zijn wel een visitekaartje voor de regio.

De dorpskrant.
Ik werd benadert door twee dames van de plaatselijke dorpskrant ...voor een interview. Ik kan hier niet aan meedoen omdat ik vind dat in zo'n kleine dorps-gemeenschap waar ik woon het gras op gelijke hoogte moet blijven en de dames van het plaatselijk koor het misschien ook niet zo leuk vinden. ...Trouwens ik heb een video bekeken van het dorps-koor op Youtube (jawel) en het viel mij op dat de dames een hoop rustiger waren dan in mijn tijd...Ik miste het geouwehoer...het was veel ernstiger...hoe komt dat dames?...of lag het aan het pop-klaag-liedje die jullie op de video lieten horen.

Nou dat was even weer uit mijn hart.
Groetjes
John Hoekman

Logboek deel 36

Cultuur Òlwiefkenijs: kriskras door historie van Dollardregio
DVHN | Gepubliceerd op 05 oktober 2010, 14:15





Woldendorp/Blijham -
Vijf kleine boekjes met verhalen en wetenswaardigheden over Reiderland vloeiden uit de pen van John Hoekman (65) uit Woldendorp. De musicus en (hobby)ponyhoefsmid gebruikt de in het Nederlands geschreven en met oude Grunneger woorden en uitdrukkingen verrijkte bundels als basis voor de bijzondere voorstelling Òlwiefkenijs. Muziek, video's, gedichten en andere teksten spelen daarin echter ook een rol.

Drie druk bezochte try-outs heeft Hoekman er al mee gegeven in bejaardenhuizen in Beerta, Nieuwolda en Delfzijl. De vierde heeft 12 oktober plaats in zorgcentrum De Blanckenbörg in Blijham. Daarna volgen nog enkele proefvoorstellingen, die kosteloos kunnen worden bezocht.

Streven is begin volgend jaar het programma Òlwiefkenijs (genoemd naar de krantenpagina met overlijdensberichten, het nieuws dat veel ouderen met voorrang lezen) in zijn definitieve vorm over het voetlicht te brengen in Groninger dorpshuizen. Hoekman gaat uit van één voorstelling per maand. Ook denkt hij dat Òlwiefkenijs interessant zou kunnen zijn voor scholen.

De zo'n twee uur durende show, waarbij de Woldendorper wordt geassisteerd door zanger Klaas Paapst uit Weiwerd, draait om de geschiedenis van de Dollardregio en de verdronken dorpen (zoals Saxumerwolde) waar de 'familie' van Hoekman ooit leefde. 'Familie' moet in dit verband volgens hem worden opgevat als de voorvaderen van de huidige Groningers.

Hoekman vertelt over de periode van pakweg 1250 tot 1960. Families die soms mit vattien körtbainen (kinderen) in een van alle comfort verstoken plaggenhut woonden passeren de revue. Evenals gezinnen waar nog maar een halve eeuw geleden vier man één bedstee moesten delen. Videobeelden brengen tussendoor het – soms tamelijk recente – verleden tot leven. Zo komen bijvoorbeeld het beurtschip en het huishouden in vervlogen tijden voorbij. Hoekman: "Sommige ouderen kijken er naar met tranen in hun ogen. 'Dat dee mien moeke ook', zeggen ze dan."

De voorstelling van Hoekman en Paapst (die zich tijdens de optredens 'Tammo en Tammo' noemen) bestaat volgens de Woldendorper uit zo'n twintig hoofdstukjes. Alle teksten maakte hij zelf. Tevens werd de muziek door Hoekman geschreven, een ervaren musicus en dirigent (hij richtte onder meer de Eemsmond Bigband op).

De voorstellingen zijn niet louter loodzwaar en leerzaam. Hoekman meldt dat ze ook 'vol zitten met humor en onbenullige wetenswaardigheden'. Over onder meer hondenkarren, turf, Dollard-vissers, de robbenjacht, kerken en kloosters. De mensen hoeven Òlwiefkenijs ook niet passief over zich heen te laten komen. Hoekman streeft naar een levendige dialoog met het publiek: "Interactie is welkom."

Try-out in Blijham

Van de voorstelling Tammo en Tammo met Òlwiefkenijs wordt 12 oktober om 14.00 uur een try-out gehouden in De Blanckenbörg in Blijham. Entree gratis. Met ingang van volgend jaar wil John Hoekman uit Woldendorp eens per maand met dit programma optreden in onder meer dorpshuizen. De vijf boekjes met Grunneger verhaaltjes en wetenswaardigheden die hij schreef zijn voor 4 euro per stuk te koop tijdens de voorstellingen. Ze zijn voorts verkrijgbaar bij de Reiderhoeve van Stichting Het Groninger Landschap en een museum in Nieuweschans. Tevens kunnen ze als e-book (2 euro per stuk) worden aangeschaft via J.Hoekman17@kpnplanet.nl.

Logboek deel 35

Moi apmoal,

Hier ben ik weer...Ik wil toch even weer mijn 'dagboekje' bijhouden...en er even rustig voor zitten met een kopje thee...We hebben de afgelopen week weer een leuk optreden gehad in Blijham met de voorstelling 'Òlwiefkenijs.' De mensen waren enthousiast en velen wisten nog de oude Groninger woorden...want aan de tafel vóór mij zaten meiden van 93 jaar en als ze gezegd hadden 75 jaar had ik het ook geloofd....nou ik doe het er voor...fantastisch... Ze wisten veel van de oude grunneger toal en ook waar Potkaaste lag en wisten nog te vertellen dat je dan over Draaierij naar Hutten kon...geweldig toch.Ik had het nog over de 'Loosters'en ze wisten precies waar ik het over had... ja zelfs...Klain Rieksie was bekend.

Ze wisten waar Ulsda lag...nee ik bedoel niet Klein Ulsda maar Ulsda en dat lag op de bult zei de mevrouw en...ze had gelijk. Klaas (Tammo) mijn tegenspeler spreekt Nederlands in de voorstelling en verteld enige wetenswaardigheden over het oude Reiderland en dan kom ik, om in het oud Gronings ...een inleiding te geven voor het volgende liedje en de mensen genoten dat merk je al gauw...De jonge ouderen die Gronings praten konden mijn Gronings niet volgen ..”Mien oren klapperden” was hun reactie...mooi man...

De liedjes gingen goed en mijn nieuwe aanschaf de harmonizer deed goed zijn werk. Klaas zingt de eerste stem en dat ding pikt mijn akkoorden van het keyboard en zet dit om in Klaas zijn stem...heel moeilijk uit te leggen maar je zingt dus met jezelf meerstemmig. Je moet wel een beetje akkoorden kennis hebben anders gaat het de mist in.

Ik was dus zeer tevreden ...omdat het project nu vorm krijgt en het publiek er positief op reageert.
Het volgende optreden is voor de Grunneger sproak in de stad en we verheugen ons er al op.

Groetjes
John Hoekman

Logboek deel 34

Het is nu 17 september 2010 en ik kruip maar weer eens in de pen, zoals ze dat noemen. We hebben deze week een optreden gehad in het bejaarden tehuis in Delfzijl.
Man...man...wat een gebouw incl. restaurant...geweldig.

We doen de voorstelling nu zonder zangeres, ze heeft het te druk en er ook geen zin meer in. Ik denk dat het te oudbollig is voor een jong mens.
Ik heb dus besloten alleen met Klaas Paapst verder te gaan en ook niet meer andere zangers te benaderen. Ik wacht op mijn nieuwe harmonizer en verwacht veel van dit apparaatje. Je zingt dan de eerste stem en dit apparaat pikt de harmoniën van het keyboard en plaats dit boven of onder de zangstem, je kunt dan nog kiezen of je een vrouwen of mannen-stem wilt hebben. Op Youtube is dit te bewonderen: hopelijk werkt de link anders kijk maar even bij het kanaal van John Hoekman en onder favorieten staat de video.

Mijn kanaal is:

Het dagblad vh Noorden heeft me benaderd en volgende week komt er dan een stukje over mijn project in de krant.De afgelopen voorstelling was een succes en dat geeft een fijn gevoel...enorme interactie met het publiek en ik stond versteld hoeveel Groninger oude uitdrukkingen de mensen wisten...geweldig. Muike Trui was der ook...nou en wat betekent nu...muike...Ja riep een vrouw...dat zei mijn moeder altijd. Er waren ook mensen die begonnen even te huilen...want ja...hun vroeger tijd
kwam weer helemaal boven.

Nou..dit was het weer.
Groetjes John.

Pude en de nonnen

Pude waarkte din es hier en din es doar
joa...hai haar het goud veurmekoar.
Muik welles roare dingen mit bie naander,
je zal'n nog grode ogen moaken mit n kaander.

Hai wör es n keer oproupen deur de nonnen,
dij haren in dat joar wat nijs verzonnen.
n Wipmeuln...n wipmeuln, n hail roar ding,
ze deden t hom ain noa aander veur hou t ging.

Pude ston der bie te kieken mit noppens op aarms.
Hai docht bie zug zulf dit zai je toch naarns.
Wippen en draaien en dat geliek, t is nèt meziek.
Het kin zulfs op de kop, hou kommen ze derop.

De nonnen gingen hister te keer en vruigen Pude om meer.
t Was hail stoer, het mos inmekoar
en zowoar Pude kwam ook nog kloar.
Zette t ding bie t laand
en het wipte nog joaren t woater noar aander kaant.

Het gaat hier om een watermolen anno 1350 een zogenaamde wipmolen.

Uit het programma
"Òlwiefkenijs."
Grouten
John

Logboek deel 33

Moi apmoal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn blog hebt bijgewerkt maar nu is het dan zover..zondagavond 18 juli. Ze zeggen als excuus altijd... druk druk...maar ik maak me nooit zo druk hoor...Je moet er ook gewoon zin in hebben. Ondertussen een gedicht en muziek gemaakt voor een uitzending op radio 1 (Holland doc 16 mei) en dan blijft het andere werk er even bij liggen.(wat een goede smoes...toch...niet dan)

Ik ben nog steeds bezig met het project over Reiderland en heb besloten de titel te veranderen in: "Òlwiefkenijs."

Òlwiefkenijs wil in het oud Gronings zeggen "Familieberichten." Ik bericht in de voorstelling over mijn familie. De '1e generatie' familie Duut, mijn familie dus... woonde in Saxumerwolde in Reiderland. Volgens de stamboom in het jaar des heren 1250. Saxumerwolde is nu een verdronken dorp in de Dollard en is jammer genoeg niet meer te bewonderen. (Het ligt op de bodem van de Dollard dicht bij Termunten, waarschijnlijker in de polder onder de grond)

Duut was getrouwd met Magie Plezier en ze hadden 'vattien kòrtbainen' (kinderen) en hun 'woonderij' was een
'spitkeet.'

Ik vertel en zing, tijdens de voorstelling, met Klaas Paapst en Peet Blaauw over mijn familie door de generaties heen tot ongeveer 1935 en tussendoor laten we video materiaal zien over allerlei onderwerpen waar onze familie mee te maken had de laatste 100 jaar. De eerste video over waar ze woonden en video twee over de 'woonderij' (plaggenhutten). De teksten, liedjes en video's duren niet lang want het moet straks ook op DVD met tekst en al en dat moet dan weer op Youtube kunnen en zo ben je nog wel even bezig.

Ik zal uitvoering in de volgende blogs over het verhaal berichten en natuurlijk over mijn familie. Ik kan al wel verklappen het waren boefjes...en iedere generatie had een 'haalf zeuven' in de familie. Duut (1e generatie) had dus 'vattien kòrtbainen' en daarom zeiden de dorpelingen "Duut hèt wat in de Puut" en later werd dit afgekort in "Pude."
Omstreeks 1800 moest iedereen een naam opgeven (intrede burgerlijke stand) en was er weer zo'n 'haalf zeuven'in de familie die 'Pude' opgaf in plaats van Duut en zodoende heten we nu 'Pude.'

Je zult begrijpen dat het verhaal en de liedjes geen probleem zijn en in de eerste 'try outs' was het een succes en toch heb ik een probleem...Ik zal het vertellen.

Je zingt en vertelt en laat een video zien en je zingt weer en je draagt een gedicht voor enz. enz....Hoe noem je nou zoiets? Het is geschiedenis, het is in het Nederlands met (vergeten) Groninger uitdrukkingen, die we samen met het publiek bespreken, dus...geschiedenis, taal,muziek, gedichten, video's en dat alles met humor...Is dit nu cabaret?...of is het theater?...
Hoe moet je nou zoiets verkopen...t'Is ook weer geen toneelstuk en toch zit er een verhaal in. Ik heb maar eens rondgesnuffeld op internet bij de afdeling muzikanten, theater Groningen...mam man...wat veel... geen doorkomen aan...t gaat goed met de culturele activiteiten en de meeste opnamen (liedjes) van prima kwaliteit. Als je het mij vraagt kan ik beter voor mijn huisje gaan zitten en gaan dagdromen want je kunt het zo gek niet bedenken of er is een overmaat aan alles.
Nou...ik doe de oogkleppen maar weer voor en ga gewoon
mijn ding doen waar ik zin in heb...

Tot spoedig
John Hoekman

Logboek deel 32

Hoi apmoal,

Even weer de blog bijwerken...het was lang stil en op mijn leeftijd moet dat kunnen toch...18 maart een bespreking gehad met de culturele raad van Delfzijl over het project "Raiderlaand." Het was een over en weer gesprek in het Eemshotel. Mooi uitzicht over de Eems en vooral rustgevend.
Er is eigenlijk niets uit voort gekomen alleen maar een leuk gesprek en een heerlijk kopje thee. Totdat...ik de volgende dag een telefoontje kreeg van één van de personen van de raad. Een alleraardigste mevrouw aan de 'phone' en ze wil onze zakelijke leidster worden want ze vond het een leuk project en ze snapte het project ook in tegenstelling tot menig cultuur-ambtenaar en ja...dat vond ik natuurlijk harstikke goed, eindelijk een stuk werk uit handen geven.

Ze wil het rustig aanpakken en het allemaal even goed doen dwz een stichting oprichten enz. Ik laat mij verassen... en misschien werpen al mijn activiteiten of netwerken zoals de cultuurplannen dat graag zien nog vruchten af.
Want ik heb één motto: Ik geloof in mijn werk en wil dit ook afmaken. Ik krijg een ontmoeting met onze manager (spannend) a.s. woensdag de 11e mei.

Één ding wil ik nog kwijt...Vanuit de koren is er weinig belangstelling voor het Grunnegs mede door de vele importmensen, dus weg identiteit...In eerste instantie willen ze wel...maar ze denken...dan hebben we tenminste een dirigent... en dan zien we wel verder...en dan komen ze van een koude kermis thuis.

De cultuurplannen zien er goed uit en het leest prettig maar de ambtenaren weten van niets...ik denk dat ze niet eens de plannen kennen.Er zijn een paar mensen in het gebied die nauwe contacten hebben met de subsidie verstrekkers en deze bedenken en bedenken plannen en krijgen en krijgen bakken subsidie en thats it. Kom er maar tussen...en zo werkt het. Mopperen?...wel nee...zo werkt het nu eenmaal.Ik begrijp alles nu beter en enkele voorzitters van enkele verenigingen zeggen...zo is het altijd al geweest en hogerhand beslist.

Als je alle blogs hebt gelezen dan begrijp je nu ook dat alle ambtenaren al op voorhand zeggen: "Ik vind het project een beetje verwarrend, we kunnen er niets mee." en dat zeggen ze allemaal en dat maakt de bedenker onzeker en zo gaat het ook met het publiceren van een boek.
Je stuurt een script naar de uitgever...deze vraagt subsidie aan zonder jou op de hoogte te stellen...en als de subsidie niet lukt dan deugt jouw boek niet...en zo werkt het. Mooi toch dat je dit allemaal ontdekt op 64 jarige leeftijd...het heeft beslist geen zin met welke cultuurdrager ook te praten...of het nu de burgemeester van Wedde is of de cultuurambtenaar van een gemeente ...allemaal netjes doen met een kopje koffie en tot slot: "Het is een beetje verwarrend."

Toch leuk zo'n dagboek...Het project is klaar en we zijn druk doende het in te studeren. beelden met eigen muziek, gedichten (nieuw in het project) en liedjes over het leven vanaf anno 1250 in Raiderlaand en dat vergelijken we met het leven van anno 2010.Vanaf nu te boeken voor jouw vereniging of bejaardenthehuis of waar ook voor...J.Hoekman17@kpnplanet.nl

Ik zal op deze blogsite de gedichten publiceren en dat mopperen...doen we niet meer.

De kunstenoar.

Nou...heb k ook wat had
in winkel ston n kunstenoar oet stad.
Hai pruit hoog Hoarlemmerdieks
wat gaf dat veul bekieks.

Èlk begon in ains aans te proaten
ze haren het zulf nait in de goaten.
Tegen mous zeden ze 'boerenkool'
nou din binnen je toch ain haalve zool.

Dij kunstenoar zee ook nog wat tegen mie,
mor mien neus blödde...ik heur doar nait bie.
Hai von ons Grunnegers zo stug,
ze vaalen ja ook over elke mug.

Wat doun ze toch hier,
gunders zeker gain vertier.
Ze lopen ook nog op steun,
t'is ain en aal gekloag en gekreun.

Lott n ze mor aan t waark goan,
ze binnen ja nargens veur bekwoam.
Ze loeren op subsidie van t riek
en dat moakt heur hier zo blied.
Man, man...je snappen het nait,
dij lu...t'is ja n aarm verdrait.

Tammo oet t'Raiderlaand.

Logboek deel 31

Goidag apmoal,

Ik vind het leuk dat ik nu kan zien via de teller op de site dat ik lezers heb, want daar doe je het voor en misschien kan ik op deze manier een steentje bijdragen. Positief denken staat in ieder geval voorop. Het gaat over de koren die het 'voor het vaderland weg zingen' zijn ontstegen en een overgang maken naar het meerstemmig zingen.

Ik had het in het vorig artikeltje over de werkwijze en gevoelens van de dirigent. Je weet wel die rare kwast voor het koor waarvan een voorzitster zei: 'kun je ook zwaaien?” In het vorige artikeltje schreef ik: 'De dirigent verdedigt zijn muzikaal niveau.'

Hij moet het koor op een dusdanige manier muzikaal trainen dat hij daarmee zelf tevreden is en dat het voldoet aan zijn niveau en hij zal doorgaan tot hij dit heeft bereikt en das de kick.

Hier zijn twee dingen die een ieder moet zijn opgevallen het is het woord 'verdedigen' en het woord 'niveau.'

Allereerst het woord 'niveau.' Een accordeonist zei eens tegen mij: “Gewoon zwaaien , want ze weten niet beter.” Ze bedoelde waarschijnlijk de centen opstrijken en zwaaien....maar dat is nou nèt ...wat ik niet kan. Ik kan toch niet mijn niveau te grabbel gooien...waar blijft mijn waardigheid tegenover mijzelf en waarom moest ik vroeger dan harmonieleer, muziek-analyse en directie en theorie studeren? Nee...dan liever thuis zitten op de bank. Bij het vorige koor vroeg een snötneus of ik ook piano kon spelen...over niveau gesproken en waarden en normen..meneer Balkenende. Vroeger moest ik de dirigent aanspreken met “directeur” en commentaar?...vergeet het maar..

Het tweede woord is 'verdedigen.' en in dit woord zit toch een beetje agressie zou je zo zeggen.
Je leert zo'n koor eerst de basis harmonieën zingen en begin niet met een septiem-akkoord want dat vinden de koorleden en bestuur gek klinken (eerste commentaar) en ik vind dit nog niet eens zo raar want je moet er als leek toch even aan wennen. Je moet dan ook duidelijk maken waar zo'n septiem voor dient en dat het om een oplossing vraagt. Nu dan moet je van goede huize komen om je te verdedigen. Het bestuur denkt al aan een optreden en als we de dirigent nou maar op onze hand krijgen en de dirigent?...die zit nog met zijn septiem-akkoord. Maar...als het zit...dan is het toch wel mooi....ja...mooier...spannend...het liedje krijgt gezicht...er gebeurt wat in het lied...ontspanning en spanning...dat vindt de toehoorder ook mooi, al weten ze meestal niet de details, maar dat hoeft ook niet. Een eenvoudig liedje wordt dus spannend gemaakt.

Ik was eens met een koor zover dat ik een paar zangeressen zover had gekregen dat ze een sext (6e trap van de toonladder) tegen de basis harmonie aan konden zingen en dan krijg je echt een beetje close harmonie... maar er wordt al geroepen ...'bist al weer aan t veranderen.' Door flink je eigen zin door te zetten lukt eigenlijk wel alles maar dan...wat gebeurt er dan?...Er komt een geluidsman...oh jéé...die zal zonder ervaring het koor wel even in het geluid zetten...Nu beste mensen als er één ding belangrijk is dan is dat wel de balans van het koor.
Het laatste koor die ik tijdens een repetitie hoorde was de balans ook mijlen-ver te zoeken. Niemand maakte zich er druk om...als ze de titels maar konden wegwerken...muzieknummer 75 is aan de beurt en volgende week een optreden...en zo zal het nog jaren doorgaan...

Dit was weer uit mijn hart...wat een opluchting.
Groetjes
John Hoekman...toch de beste voor dit soort koren...en waarom?...ik vind er niks aan als er niets te verdedigen valt...en geld verdienen?...och...een broodje zonder boter wen je ook aan en...je gaat de boter dan ook weer waarderen.

Vanaf 17-2-2010 een teller.

Logboek deel 30

Moi apmoal,

Ik had in mijn vorige blog geschreven over positief denken, daarom wil ik met enige goed bedoelde tips komen voor amateur-dirigenten, repertoire commissie's en wie dan ook die te maken hebben met de amateur-koren in de omgeving Winschoten. Let wel ...we zitten in het jaar 2010.

"Ik zit op t'zingen" zoals de Groninger dat zegt en... het is gezellig en dat laatste is nog maar de vraag.
Het koor heeft een dirigent, een repertoire commissie en een bestuur en een commissie voor de atributen en een commissie voor ontvangst en een commissie voor eventuele klachten en...en... ga zo maar door...dat is het "wij" gevoel zei een voorzitster.

De dirigent en het arrangement

Er vroeg mij eens een voorzitster of ik ook kon zwaaien en daarmee bedoelde ze...of ik ook de maat kon aangeven...ja...wat er niet omgaat in zo'n hersenpannetje.
Allereerst moet het bestuur een gedegen arrangement aankopen. De dirigent kan dit beter uitzoeken dan wie dan ook. Hij kan een arrangement bestuderen of het ook een leuk arrangement is, want er kunnen van één liedje meerdere arrangementen bestaan. Je kon dit horen tijdens de presentatie van het nieuwe songfestival-liedje. Je kreeg acht verschillende arrangementen (versies) te horen van één en hetzelfde liedje.
De dirigent weet ongeveer ook de kracht van zijn koor dus kan hij het juiste arrangement uitzoeken. De leden geven tijdens een repetitie zoveel titels door aan de dirigent dat een repertoire commissie echt niet nodig is.

Ik ben eigenlijk nog niet klaar met het voorgaande. De dirigent moet een artistiek vermogen bezitten en dat heeft hij dan meestal ook wel. Hij wil 'zijn' koor een eigen gezicht geven. Het koor draagt zijn stempel en hij verdedigt zijn muzikaal niveau. Hij wordt er ook op aangesproken door wie dan ook. (bv andere koren)

Het arrangement is uitgezocht en de dirigent brengt na enige praktische veranderingen het mee naar de eerste repetitie. De kennismaking met het nieuwe nummer (mijn ervaring) moet direct klikken. De stemmen worden één voor één bekeken (sopranen, alten enz.) en globaal doorgenomen. De mensen die geen noten kunnen lezen en dat zijn 99% van de koorleden krijgen een CD mee naar huis waar hun stemmetje op staat om thuis te studeren. In deze tijd, anno 2010, zou het heel goed over de PC kunnen en kan de dirigent het rechtstreeks al vóór de repetitie versturen. Conclusie: Het kan dus veel efficiënter en daar zou een repertoire commissie of bestuur zich over moeten buigen.

Het muzieknummer moet dan in de komende repetitie's ingestudeerd worden en veranderingen kunnen worden aangebracht. Bijvoorbeeld in het koor zitten goede zangeressen die hier en daar het nummer kunnen verbeteren om zodoende het koor beter uit de verf te laten komen. Ondertussen is het bestuur druk doende over de werkwijze van de dirigent: "al weer aan het veranderen." Er wordt de dirigent ook op gewezen dat hij er rekening mee moet houden dat er over drie weken een optreden is.

Bij dit soort koren ben je afhankelijk van het muzikaal geheugen van de leden, zij bepalen het tempo van het instuderen en dit kun je versnellen door de leden via een CD of via de PC de stemmen thuis te laten instuderen. Er gaan weken voorbij, want je bent ook bezig met een paar andere nummers die ook nog in de rij staan. Het bestuur dirigeert de dirigent, dat er een optreden voor de deur staat. Hij geeft toe en 'zijn' koor gaat dan maar zo...daar sta je dan voor het publiek je eigen niveau te verdedigen. Je kunt ook niet zeggen tegen het publiek: "De nummers zijn nog niet af hoor..."

Volgende keer verder,
Groetjes
John Hoekman

Logboek deel 29

Moi apmoal,

Ik heb de laatste dagen een beetje nagedacht over de koren in de omgeving Winschoten. Kritiek is meestal gemakkelijk, want je levert kritiek op wat al bestaat. Een goede raad aandragen hoe het dan wel moet is moeilijker en is meestal ook nieuw voor de mensen. Een ieder heeft daar direct dan weer kritiek op, want wat een boer niet kent lust hij niet. Dus een ieder is eigenlijk bezig met kritiek te leveren. Ik wil in deze blog dan ook enige opbouwende zaken beschrijven hoe ik erover denk. Dus je kunt hier kritiek op los laten...ik zou zeggen ga je gang.

Ik ben begonnen met de muziek toen ik tien jaar was en na mijn gewone school ben ik naar het conservatorium gegaan, wat een hele stap was voor een jongen uit de provincie.
Ik heb vanaf mijn 15e in allerlei orkestjes gespeeld en ik ben ongeveer op mijn 20e naar Duitsland gereisd om in beroeps-orkesten te spelen. Een paar praktijkjaren van onschatbare waarde...
Het heeft tot nu toe ook een stempel gedrukt op mijn muzikale cariëre. Ik ben vanaf mijn 25e jaar als dirigent begonnen voor allerlei amateur-orkesten in de omgeving en ik ben nu 64 jaar oud.
Je zult denken wat een rare kerel dat hij dat allemaal schrijft....een ieder heeft toch een geschiedenis achter de rug. Ik wil hier alleen maar mee zeggen dat ik toch recht van spreken heb in het vak en de omgang met amateurs en muziek. Ja juist...Amateur en Muziek zou een mooie titel zijn voor een boekje.

Heb ik... wel een goede kijk op de zaken?

In onze tijd anno 2010 hebben de meeste mensen een computer, behalve niet alle mensen die bij een koor zingen in Oost Groningen en... over de 60 jaar zijn. Dat is jammer...want op muziekgebied kun je er leuke dingen mee doen. Bijvoorbeeld je koopt eerst een koor-arrangement voor 3 stemmen bij een gespecialiseerde uitgever.
Deze drie stemmen kan de dirigent of iemand anders versturen via de computer naar de leden toe en zij kunnen thuis hun melodietje beluisteren en instuderen. Dat scheelt enorm veel tijd en de dirigent kan dit belangrijke instudeer-stapje al overslaan. Op de repetitie zing je wel van bladmuziek ook al kun je geen notenlezen want het heeft voordelen dat zul je zeker merken. Als je geen computer hebt zou het koor een Cd kunnen geven met de zangpartij.

Een repertoire-commissie is er mijn inziens voor om een repertoire samen te stellen en hier wringt het. De huisvrouw of meneer gaat gezamenlijk een repertoire samenstellen voor het koor en das mooi...Notabene mensen die nog nooit of zelden op de planken hebben gestaan en niet weten voor wie ze kiezen...enige muzikale kennis ontbreekt in 99% van de gevallen.

Kies ik voor de doelgroep of voor de koorleden? kan ook allebei?

Uit studies is gebleken dat de oudere mensen de muziek uit hun jeugd het meeste aanspreekt.
Welke doelgroep heeft het koor voor ogen...voor wie willen ze graag optreden. Nou één doelgroep kan ik opnoemen...het zijn de bejaarden. Voor deze mensen ga je toch geen treurliederen zingen of toch wel...en dat is dan al het eerste debat.

Ik zou denken aan leuke oude polka's zoals "Siene löt mie lös" maar breng dat maar eens naar voren bij een repertoire commissie. Zij voelen zich daar te goed voor...wat denk je wel...Wij willen nummers die we zelf leuk vinden en ze kunnen het zelf niet of nauwelijks waar maken.
Mijn oplossing is...kies een genre...bijvoorbeeld tango-koor...of regio-koor dan weten de leden waar ze mee bezig zijn en dan weet het publiek ook wat ze kunnen verwachten.

Mijn ervaring is dat een repertoire commissie hoge woorden gebruikt maar in de praktijk krijg je een accordeon partij met één melodiestem plus akkoord symbolen en daar moet de dirigent het dan maar mee doen...en das de praktijk...De ene keer willen ze Jannes en de andere keer willen ze weer wat anders...en de dirigent...wat moet hij dan doen?...ja juist...luisteren en zijn ervaringen dan?....nee niks mit neudig...wie binnen de commissie...

Moi è
John Hoekman
http://dollardmuziek.biedmeer.nl/

Logboek deel 28

Moi apmoal,

Ik krijg toch weer de kriebels om een stukje te schrijven als er weer wat cultureel nieuws is uit Oost Groningen. Misschien dat het later een mooi boekje oplevert.

Een bestuurslid van de "Esborgzangers" uit Scheemda belde me met de vraag of ik dirigent wilde worden van hun koor. Ik vroeg nog of hij ook goed geïnformeerd was over mijn persoon.
Ja...ja...goede muzikant...zei hij en ik vroeg ja...ja..bedankt, maar de persoon Hoekman? Nou dat wist hij niet en ik dacht das maar goed ook want ik sta toch langzamerhand bij de koren bekent als 'moeilijk' en dat is nog zacht uitgedrukt ook.

Dit koor is eigenlijk het moederkoor van vele koren uit die omtrek, want ik was anderhalve dag dirigent van een afscheiding van dit koor ...die ook weer verdween. Later werd ik dirigent van weer een nieuwe afscheiding van dit koor. Dus echt wel een moederkoor die baart en baart. Ik heb eens een koor uit deze regio het meerstemmig zingen bijgebracht en dat was een hele klus. Ik voelde mij soms net Bonefatius...je weet wel die ze vermoord hebben in Dokkum en ik weet ook wanneer....750 n Chr. Ja...had je niet gedacht hè..en bijna was ik ook vermoord door het dameskoor...John Hoekman vermoord door de lady's in Winschoten 2007 en misschien dan in 2050 een standbeeld...zie je het al voor je...ik wel.

Ik dacht dit moederkoor moet ik horen, want "De Esborgzangers" dat stelt echt iets voor.
Gisteren ging ik op pad en wat dacht je...een sneeuwstorm...er naar toe met 30 km gang en je zit meer in een boot als in een auto...3 jaar ouder geworden.
De mensen wachtten mij al op en het gesprek kon beginnen...eerst maar een korte CV...waar ik ook al flauw van ben om je eigen geschiedenis altijd te vertellen en je vertelt het ook altijd mooier als dat het in werkelijkheid was.

Na de kennismaking even de repetitie bijwonen. Het koor was niet volledig vanwege de sneeuw maar er waren toch zo'n slordige 20 personen. Het inzingen ging goed en ik dacht weer een kwartier naar de kloten. Het eerste nummer ging van start...en ik dacht...Oh nee toch..."De verzonken stad" Oh nee toch...en ook nog extra langzaam...verder kan ik niets over het koor vertellen want ik ben in slaap gevallen...dat wel.

In de pauze nog even praten en het bestuur vroeg enthousiast "Hoe vond u het..." Ik kan een ieder aanraden ...vraag nooit hoe het was....Ik antwoordde pardoes, zonder na te denken..."kloten mevrouw."

Ook bij dit koor dezelfde methode als bij vele koren in de regio...Ik vroeg naar het liedboek van de dirigent om de partituren in te kijken. De plaatsvervangende dirigent overhandigde het en ik...had het tijdens de repetitie al gezien en gehoord...(dus de slaap was niet zo diep) het waren voor het merendeel simpele accordeon partijen met akkoordsymbolen. Het meerstemmig zingen had ik ook al gehoord en ik vroeg hem hoe hij dat deed vanuit zo'n melodie partij. "Nou" ...zei hij..."de melodie wordt gezongen en dan hoor ik vanzelf wel de tweede stem die vanzelf vanuit het koor tevoorschijn komt en als ik denk dat zit wel goed...dan is het goed. Ik vroeg: "en hoe doe je dan de 3e stem," die ik ook niet gehoord had..."Nou"...zei hij..."das moeilijk." Toch leek me deze dirigent precies geschikt voor dit koor...dat wel.

Ik vroeg vervolgens aan het bestuur hoe ze dachten hoe het koor er over 5 jaar uit zal zien. De voorzitster antwoordde "We hopen dat er 12 leden bij komen." Ik dacht ja...het merendeel van de leden zijn in de 60 of er tegen aan en tel er maar vijf jaar bij op dan zijn ze dicht bij de zeventig.
Ik zei: "Ooit gedacht over een popkoor." en de vlam sloug heur tot buutsgat oet.
"Nee"...schreeuwde een bestuurslid " we zijn geen popkoor...dat nooit" maar als je nu wat jongere muziekstukjes neemt op het repertoire en een beetje vlottere nummers...nummers wat de jeugd een beetje aanspreekt...ooit over nagdacht? Of misschien... wel eens over nagdacht om een jeugdkoor op te richten zodat je net als in de voetballerij ...opvolgers krijgt...Nee...hadden ze nog nooit over nagedacht. Ik dacht dan maar zo doorgaan...

Ik heb vanmorgen een mailtje gestuurd...en je raad het al...Ik wil niet vermoord worden...dan maar geen standbeeld...

Moi è
John Hoekman

Logboek Deel 27

Moi apmoal,

Ik had het logboek over het muziekproject afgesloten maar er zijn weer nieuwe ontwikkelingen en zodoende kruip ik maar weer in de computer-pen.
Ik besloot, naar aanleiding van een advertentie in de plaatselijke courant, contact op te nemen met de mensen van de gemeente. Er stond geschreven: "Heb je een idee kom er mee" en niet geschoten is altijd mis, toch?....

Na een telefoontje werd al snel een afspraak gemaakt. De ontmoeting vond plaats in het gemeentehuis van Delfzijl. Ik overhandigde mijn stukken en natuurlijk, zoals ik al vaker hoorde van een ambtenaar, kon de omschrijving van het project iets duidelijker.
Maar gelukkig...na een poosje begrepen ze het en vonden het ook een mooi idee. Maar...ja...maar ja...en er werd gepiekerd. Ik opperde nog dat ze hun organisatorisch vermogen wel moeten inzetten volgens de cultuurplannen. Maar ja...Ze antwoordden dat zij niet van de cultuurplannen zijn en namens de gemeente praten. Nou dan blik je helemaal niet meer door de organisatie van de overheid. Heel veel bos en heel veel bomen.

Ik kreeg na wat heen en weer gepraat een paar adressen aangerijkt en moest daar maar eens contact mee opnemen. Het eerste adres was van de culturele raad en de andere twee waren resp. een adres van de kerkgemeenschap en van de fanfare in ons dorp. Nou...dan ben je geholpen. Er stond toch: "Heb je een idee, kom er mee voor de dag."

Ik dacht de culturele raad lijkt me wel wat en nam vanmorgen direct contact op. Een aardige mevrouw aan de andere kant van de lijn en ze begreep direct mijn project. Ik dacht hoe is het mogelijk...ze begrijpt het...niemand van de overheid begrijpt mij maar een advocaat en ook deze mevrouw begrijpt mij direct. Gòh...

Maar ja...ze moet even overleg plegen met de andere personen van de stichting maar ja...ze denkt dat ze niks voor mij kan betekenen. Ze organiseren meest klassieke concerten. Ik bedankte haar voor de moeite. Het is mij wel duidelijk...Ik begrijp het...eindelijk.

John Hoekman