Logboek deel 74

De dorpsjongs oet Faarmsom ombie 1955-60

Een tijdsbeeld over de voorstelling ‘Òlwiefkenijs’ en de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent.

Ik heb deze week mijn twaalfde klarinet gekocht via marktplaats en niet één was in goede doen maar vier zijn helemaal gereviseerd en klaar voor de verkoop… nou ja verkoop?...daar zit ik een beetje mee, bij het woord verkoop denk je aan handel en handel is niet mijn sterkste kant daarom heb ik deze week een stout plannetje uitgedokterd.

Mijn idee

Klarinet-les geven bij jou thuis in je eigen vertrouwde omgeving, kopje thee koekje erbij en als je 20 lessen met mij volhoudt krijg je de klarinet gratis…niet een nieuw Chinees goedkoop dingetje (zegt niets over de kwaliteit...hoor) maar een gereviseerde Europees kwaliteits-instrument die zijn waarde houdt. Alleen het nieuwe aangepast mondstuk schaf je zelf aan maar dat zal de pret niet drukken.
Twee keer per maand les dan wordt je niet overbelast. Maak je de 20 lessen binnen 10 maanden niet vol dan moet je het instrument weer afstaan…nou dat is toch een deal. Na een jaar kun je ook gemakkelijk overschakelen naar een wat populairder instrument namelijk de saxofoon en dat is dan, zoals de Engelsman het zegt een piece of cake.

Het lesgeven

Eén nadeel voor mij… dat ik dan misschien weer de hele week aan het lesgeven ben…en dat is dan misschien weer niet zo gezond voor mijn geest. Ik ben namelijk ook hoefsmid en hoefsmid zijn in de vrije natuur met pony’s erbij is toch heel wat anders als Hansje Klein voor de zoveelste keer aanhoren.
Is die vent ook nog hoefsmid? dat is toch geen combinatie?…Ja… zo kan het vergaan als je dingen gaat doen waar je zin in hebt. Mijn hoefsmid gedoe is een uit de hand gelopen hobby en ik kan zeggen naast de muziek een welkome afwisseling, maar…vooruit…om de klarinet een ‘push’ te geven…vier keer een uurtje per week weer muziekles geven moet mogelijk zijn.

Waarom de klarinet?

Ik ben als 10 jarige knaap door toeval bij de muziekvereniging terecht gekomen. Je zou kunnen zeggen van de straat geplukt…We waren als echte dorpsjongens (zie foto) ‘ombie’ 1960 aan het hangjongeren op ons plein… het Pijpplein… in Farmsum, een aangrenzend dorp van Delfzijl, toen één van de jongens beweerde dat je gratis een klarinet kreeg als je lid werd van de muziekvereniging. We waren met zijn tienen en voor dat we er om dachten hadden we van de meester Johan Schelhaas allemaal zo’n ding in de mond…dat was letterlijk en figuurlijk lachen geblazen.
Trouwens iedere avond hadden we wel iets…De knapenvereniging, pingpongen, de voetbalvereniging en daar kwam dan nu ook nog bij de muziekvereniging. Ja… we waren nauw betrokken bij het sociale gebeuren…appeltjes gappen en ‘kruudhoorns’ stelen bij de domie.

De muziek verliep, tegen de zin van mijn opa die boer was, zo voortvarend dat ik muziek wou gaan studeren. Na een paar jaar HBS mocht ik van mijn opa wel muziek studeren maar eerst een vak leren op de ambachtsschool. Ik kon gelukkig direct een klas overspringen en kwam in aanraking met de vijl, toen onder de jongens een vervloekt handwerk-instrument, maar deze vaardigheid kon ik jaren later best gebruiken op mijn cursus hoefsmid…hoe kan het toch allemaal zo lopen.

De voorstelling ‘Olwiekenijs’

De voorstelling heeft nog steeds vakantie en nieuwe ideeën en fantasieën spelen al weer door mijn hoofd o.a. een fijn klarinetten-nummer…Òlwieknijs gaat over de geschiedenis van mijn familie in Noord/Oost Groningen en één van mijn familieleden van omstreeks 1750 kan best in mijn fantasie eens trouwen met een rondtrekkende muzikant. Deze meneer heet toevallig ‘Denner’ die al blazend op zijn chalumeau dacht hé…ik zet er een klep op…en zo ontstond de klarinet. Ik zit te denken aan een paar grappen en gekkigheden op mijn toetertje en de voorstelling krijgt er weer een hoofdstukje bij.

Groetjes
Tammo