Logboek deel 75

zeer oude klarinetten

Een tijdsbeeld over de voorstelling ‘olwiefkenijs’ en…de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent.

Het is vandaag 19 Augustus 2012. Het is 08,30 uur en 32 graden Celsius achter mijn huisje. Men verwacht dat het tegen de middag zal stijgen naar de 40 graden… nou dan loop je niet zo hard toch?

Mijn nieuwe klarinetten-hobby

Mijn klarinetten inkoopvirus neemt zodanige vormen aan dat ik moet oppassen dat het geen verslaving word. Ik verslind de geschiedenis van de klarinet als nooit tevoren. Man…man…wat interessant maar… af en toe zie ik door de bomen het bos niet meer. Ik zal proberen op eenvoudige wijze iets te schrijven over hoe dat in de omringende landen ging en de vraag rijst dan waarom wij dat nooit klaar hebben gekregen in het Grunneger laand.

De Duitsers

Het waren vroeger hoofdzakelijk familiebedrijfjes in Zuid Duitsland/Oostenrijk/Böhmen/Tjechië die op vernuftige wijze meesterstukjes maakten. Ik blaas zelf al jaren op een Frits Würlitzer klarinet en deze klarinet stamt uit zo’n dynastie.

De Fransozen

Daarnaast waren en zijn het de Fransozen die goede instrumenten bouwden. In tegenstelling tot de Duitse familiebedrijfjes waren dit ook goede zakenlui die uitgroeiden tot grote firma’s met grote namen zoals Buffet Crampon…wat tot op heden de grootste naam is in deze industrie, maar ook de firma Couesnon had in het midden van de 19^e eeuw al 700 werknemers in dienst.

Toen ontstond er een tijd dat de Franse bedrijven gingen fuseren met andere bedrijven en ook onder andere namen gingen produceren en natuurlijk ook in het buitenland. Je kunt wel stellen dat alle grote Franse namen op de één of andere manier met elkaar van doen hadden…en…het kon niet uitblijven Azië kwam ook in zicht. Amerikaanse zakenlui lieten rond 1900 onder eigen naam al klarinetten bouwen (zoals de Carl Fischer klarinet) bij Buffet Crampon en deze betrok de applicatuur weer van de firma Schreiber uit Duitsland…nou blik daar nog maar eens door.

In tegenstelling tot vroeger waar men in het Duitse 400 tot 500 klarinetten bouwde per jaar worden er nu 2000 per dag gebouwd en dan spreek ik alweer van 30 jaar geleden. (de cijfers zijn niet de exactste cijfers hoor)

Ik mocht het genoegen hebben, toen ik in Ingolstad (Z.Duitsland) in café Hochhaus muziek maakte, om zo’n werkplaatsje te bezoeken. Ik ontmoette daar omstreeks 1965 twee stokoude mannetjes, die met een eeuwige grijns op het gezicht, in een rommelig werkplaatje de mooiste instrumenten maakten...Zulk soort mensen hadden vaak een zoon of meesterknecht die de zaak dan overnam en zo tref je één familienaam aan op veel klarinetten maar met verschillende voornamen zoals Frits, Herbert of Arno Würlitzer of Arthur of Rudolf Uebel en ga zo maar door. Deze klarinetten en zo ook de namen Hammerschmidt en Warschweski zijn nu allemaal aan de prijzige kant en… de verleiding is dan ook groot als je ze op marktplaats tegenkomt. Jammer is dan dat je een klarinet koopt waarvan het bovenste deel van Hammerschmidt is en het onderste deel van Kholert maar ja dat is het risico…en het begint er op te lijken dat dit soort dingen mij alleen overkomt.

Deze hobby zal nog wel een poosje aanhouden en het lijkt me leuk deze verzamel-instrumenten te reviseren, opnamen te maken en dan floep op Joe-tjoep te zetten.

De voorstelling ‘olwiefkenijs’ over de Grunneger geschiedenis gaat in oktober weer van start. Ik vind het jammer dat men hier in Grunnen in 2000 jaar tijd niet in staat is geweest een eigen muziekstijl te ontwikkelen zoals Tiroler of Schotse muziek. Een muziekstijl waar je direct aan kunt horen dat het uit Groningen komt en wat je ook vrolijk stemt. Er zijn liedjes genoeg met mooie Groninger teksten maar je mist een herkenbare Groninger stijl en nog niet gesproken over Grunneger muziekinstrumenten…zijn de Tirolers dan muzikaler of hadden ze meer tijd?
De politiek is wel in staat steeds te harrewarren maar een cultuurlijn uit te stippelen voor de lange termijn zit er niet in, te druk met andere zaken zoals projecten waar het meer om de subsidie gaat als om het project zelf en ook synergie (hun taalgebruik) is nergens te vinden.
Groeten
John Hoekman