Logboek deel 118

De kegelclub

Een tijdsbeeld over de voorstelling 'olwiefkenijs' en de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent in een drieluik-blog.

Het is zondagmorgen de klok is een uur teruggezet en het is buiten winderig regenachtig en 13 C.

Olwiefkenijs 

Olwiefkenijs over de voorstelling 26 okt. 2013 voor de kegelclub 'Liek Oet’ te Delfzijl. De kegelclub bestaat nog uit om en bij de 25 leden. Ik ben dan nog een jong broekie tussen al deze herfstbladeren. Het waren allemaal mensen waar ik de goede oude tijd mee heb doorgebracht. De voorzitter haalde nog even aan dat ik met mijn trio vanaf 1994 een paar jaar achter elkaar het jaar feest had  verzorgd... Ja dat was nog eens een tijd.

Het eerste deel van de voorstelling ging goed, alles uit het hoofd, geen enkele keer spieken. De begeleidings-muziek had ik deze keer apart lopen en dat was wel even spannend. De muziek via de USB stick laat te wensen over en daarom doe ik dit nu met een CD speler die ik apart kan regelen via een aparte speaker-box en met een lekker bas-geluid erbij.

Als je voor eigen publiek speelt met een nieuw genre moeten ze altijd eerst even de kat uit de boom kijken maar het ijs was al snel gebroken. Het tweede hoofdstuk hoefde niet, zoals afgesproken want men moest bingo spelen...Ik schoof ook aan en kwam naast twee oud bekenden te zitten waarvan de vrouw steeds haar man benadrukte dat hij om zijn bloeddruk moest denken...ook bemerkte ze dat zijn oog weer rood aanliep...maar de Grunneger nam rustig zijn borreltje en zei niets, hij was het ogenschijnlijk gewend.

Ik begon omstreeks tien uur, na weer een toespraak een lied en een voordracht te hebben aan gehoord, met het derde hoofdstuk en dat was lachen geblazen, waarschijnlijk ook doordat de Grunneger een iets lichtelijk tintje alcohol in het bloed had gekregen. De verhaaltjes doen het goed en vooral mijn voordracht in het plat Duuts...waar geen woord Duits van over blijft maar het is lachen geblazen.
Ik ben er nu wel achter gekomen dat je met een beetje gelul meer succes kan boeken als je te blubber blazen op een toeter.

Een verhaaltje in het Grunnegs

Mien vraauw het n kompoeter kocht, je wilt ja mitdoun. We zitten op twitter, we twittern wat oaf mit ons baiden. Ik heb al honderd volgers dat binnen minsen dij joe achternoa zitten.

Ons dochter is deur dat ding aan n kerel kommen...vandoag bestellen en mòrgen in hoes...De boeren hebben dat nog nait deur, bie ons in t dòrp was nog n boer dij n vraauw bestèlde oet n katalogus, hai kreeg allint de klaaier.

Dochter dee twij klikken en ze haar n kerel, n Chinees...meneer Ping...gain Ping Ping mor gewoon Ping. Dochter het hom eerst geld stuurt den zien mouder haar n ongeluk kregen en toun het ze weer geld stuurt...aal zaikte in femilie. Ik zeg t is net Mark Rutten dij het ook aal vellèt.

Lèst zee k gekscherend tegen vraauw toun we op bère gingen... „zollen we nog even ping pongen“...Ik mag zo groag ping pongen...wer ze kwoad...Ze zee ik was aal aan t discrimenoaren. Ik zee din speul k wel solo partijtje...

t Wicht het hom raize betoald en doar ston Ping veur deur...Hai zee: „Mien noam stoat ook al op deur ja“...Ik zeg „nee das deurbèl.“ We mouten bie t wicht op grond thee drinken, das nou heur cultuur.
Ik geef der nait zoveul om mor vraauw is zo braid van achtern as dij hìnploft, hebben ze der in Loppersum last van. Ping het ook wel grappen è... hai zee lèst LHollanders KlaasKloppen ik zeg joa... Chinezen geld tou de buuts oet kloppen...k haar direct 100 volgers meer op twitter.

De Klarinet

De Oehler reförm klarinet deel 2

Oskar Oehler had drie leerlingen. De bekendste en productiefste was Athur Uebel. Hij produceerde vanaf 1940 de bekende Uebel klarinetten met hun centered dikke warme toon. Een oude Uebel klarinet moet je nooit laten liggen...de tegenwoordige Uebels worden in China gemaakt.

De eerste maker die de theorieën van Ernst Schmidt en Louis Kolbe in de praktijk omzette was Fritz Würlitzer. Hij maakte tussen 1930-1940 de reform klarinet. Eigenlijk een combinatie tussen de Schmidt-Kolbe en Oehler klarinet met dien verstande dat de klank Duits bleef. De boring werd nog groter (15,2)

Ernst Schmidt 1870-1954 studeerde klarinet in Leipzig en toonde veel interesse in de akoestiek leer, gestimuleerd door Tr.Gentzch de klarinettist in Leipzig. Ernst Schmidt besloot in 1895 over te stappen op een Böhm klarinet wat in die tijd,vooral in Duitsland, een grote stap was. Hij begreep de voordelen van het kleppen mechaniek maar was ontevreden over de stemming en besloot de toongaten te veranderen en in 1905/1912 vroeg hij patent aan voor zijn extra Bes/gat, die op elke klarinet werd toegepast.
Hij was klarinetist en klarinet-stemmer maar had nooit een eigen werkplaats. Hij werkte samen met Louis Kolbe en later met Fritz Würlitzer. Volgende keer meer...

Groetjes
John Hoekman