Logboek deel 124

Het is 28 dec. 2013. Het weer is voor de tijd van het jaar goed, er ligt nog geen sneeuw.

Ik zit achter de computer en weet eigenlijk niet hoe te beginnen. k Loop wat heen en weer kijk uit het raam en ben gedachtenloos, hoe zal ik het verwoorden. Ik denk dat ik moeders afscheid maar ga schreeuwen van de daken en dat het dan maar klaar moet zijn.


Een kleine impressie over mijn tijd met mijn moeder in het Grunnegs.

t Is hoast nait te kroppen...zo zit je zundoags nog mit mekaar te eten en twij doagen loater binnen je in
t zaikenhoes en je stonnen machteloos tou te kieken. De dood is altied bie ons, t heurd bie het leven. Je kinnen der ook nait altied aan denken mor as het joe overkomt in de femilie vaal je in n stilzwiegen.
Din kroep je bie mekoar en zeggen niks. Der begunt aine te grienen en dij noast hom knipt hom in scholder. En der ligt aine op bèr dij zegt..."nait schraiwen è“...Ik docht wèl is dij vraauw, das toch nait mien moeke anders nog zo baang veur dokters of operoaties en nou zo rusteg, zo hoog boven ons verheven de vleugels over ons hìn gespraaid mompeld ze nog n keer..."nait schraiwen è.“

Ik zal vertellen over moeke mor der mag genaine schraiwen, dat hèt ze veurege week wel n poar keer zegt en ze zee ook "k wil gain poespas“ en hufst nait meziekspeulen want din bist te zenuwachteg...Joa...Din binnen je wel wat in de reken mor ze haar het haart altied al op tong en de regie in handen en din heb je het in t oardse altied drok...Moeke doar zat n kop op zo nuimen de Grunnegers dat...Het binnen nait de makkelijkste mìnsen.

In mijn beleving beston heur leven oet drij perioden...Heur jeugd... mien tied mit heur ... en de tied met heur twijde man en heur twijde zeun. Ik zal de tied dij ik mit heur verbrocht heb verwoorden. t Zal joe opvaalen wezen dat ik dat dou in het boers Grunnegs, omreden mien tied mit heur echt Grunnegs was...de tied van soepenbrij en de moarze schoon moaken mit krantepapier.

Ik herinner mie de tied noa 1950 toun mien moeke schaaiden was, in t Grunnegs zeg je òftraauwd was en doar mos je joe veur schoamen in dij tied. Ze is in der blui van heur leven nooit meer oet west, doar kreeg je proatjes van en kerels keek ze nait noar oet of om doar haar ze genog mit beleefd. Wie kwammen op boerderij, een groot boerenstee, bie opa en oma te wonen en as der aine vruig wel is dien moe din zee ik...dij is mien mammie, en dij is mien moeke.

Mien opoe haitte Siene mor ik kon dat nait goud zeggen en nuimde heur Wiene. Ze is altied veur mie Wiene bleven en mien moe haitte...zai...gewoon zai... n soort grode zus. Ik miste gain voar want mien opa was mien voar. Ik kon speulen op  boerderij mit peerden en allerhand daaiern. k Haar zulf ook n peerdje woar ik dag en nacht op zat. Der was n gracht veur de boerderij mit eenden en noast de gracht haar 'zai’ n mooie toen mit apmoal gladiolen, een zee van bloumen en aan aander kaant van gracht was de oprie-loan...woar het n kommen en goan was mit peerden en woagens.

Opa ging veurjoars noar t laand over wegen en daipe loanen om de natuur weer aan te klaiden en de vraauwlu gingen schonen wel drij doagen laank...schoonderstied... Der kwammen altied hailveul mìnsen op boerderij genaine belde aan. Ze stonnen zo mor in koamer en din wer der lèld. k Heb ook nooit zain dat er aine verdrait haar of dee grienen dat was der nait bie. Grunnegers grienen nait en oetbundeg laggen kin ik mie ook nait heugen Grunnegers laggen nait mor kniezen. Snoetjen dut een Grunneger ook nait in t openboar en ze zeggen ook nooit dat hest doe goud doan...Een Grunneger is te eerlek om oareg te wezen en pas op de boetenwereld mout het nait gewoar worden.

Ik ging s oavends, veurdat ik n schepke levertroan kreeg, dat wait ik nog as de dag van guster mit opa op bèr, dij ging altied vroug sloapen hai mos der weer vroug oet om n 30 koubaisten te melken, mit handen en... haar nog tied om n cowboybouk te lezen. Opa zat n kop op...zo as de Grunneger dat zegt...Het binnen nait de makkelijkste mìnsen, mor veur mie was hai n goud mìns.

Ik sluip tot zeker mien 10e bie mien moeke op bèr. Doar vertelde ze mie over dingen dij ik groag waiten wol en as het dunderde din kroop ik heur hail dicht aan en vertelde ze over Wodan en Donar. We haren ook voak roezie, ik mog niks van heur en van ootje (oma) mog ik alles. Ik ruip din..."Wiene zai plagt mie weer“...en as Wiene nait reageerde din ging ik noar opa en dij hulp mie altied.

'Zai’...was altied aan het naaien s mórgens,  s middoags en din ook nog s oavends les geven tot tien uur. Overspannen haar ze nog nooit van heurd. Het leven broesde op de boerderij net as in n film...aiweg zingen de bossen... Mien moeke dee aans nait as waarken. Ze muik jurken veur heul veul mìnsen op heur trapmachine en ze muik taikeningen van jurken, nou nuim je dat designer mor toun was je gewoon naaister. Ze muik haile mooie baljurken mit tuule. Ik ging din altied mit n apperoatje om dij vraauwlu heur bainen de jurken oaftaiken. Een jurk kon tippen en een jurk mog nait tippen as we in stad luipen mit moe din keek ik altied noar de vraauwlu-bainen of de jurk ook tipte.

Oaf en tou gingen we noar stad mit n hail klain renautje... nor veemaarkt en de vraauwlu gingen din stad in.Ik was altied bie opa op veemaarkt as ik din  n keer mit de vraauwlu mit mos noar C&A veur n zundoags pak was het n ellende t aine pak noa t aander mos ik paazen van heur. Zai pluig mie altied en din noar Peek en Cloppenburg en din nog n keer noar Mijering en din weer terug noar C&A totdat ik wel 10 pakken paast haar. t Pak wer altied te groot kocht want ik gruide nog...ik vruig mie din oaf woarom mout je din paazen...

t Eten was zo as mien ootje dat wìnt was van t binnenschip woar ze op geboren was. s Wondoags stukje worst derbie en zundoags stukje vlais. Ze was de dochter van onze grote zeeheld dij nog op de grode zailboten om Kaap Hoorn voaren haar. As ik mit mien moe doar kwam kon hai hail mooi vertellen over vissen dij over het schip vlogen van aine kaant noar aander kaant.
Mien overgrootpa van aander kaant heb ik nait kìnt mor dat was de schoulmeester van t dörp, kèrkorganist en veehandeloar. Hai haar ombie 11 kinder en t was haile n deftige femilie. Moe mos as wichtje altied mit hom noar kèrk, mit n grote strik in t hoar woar ze  nou nog over pruit...zo n hekel haar ze aan dat ding en ze zongen „boven de starren.“ Ik kin mie indenken dat dij man ook n kop haar. Het waren zeker nait de makkelijkste mìnsen...

Opains noadat „zai“ wel n 15 joar zunder een man was kwam der n vremde kerel oet Austroalië...dij ston op stoep... n vremde kerel op boerderij, nait te geleuven. Dij kerel wos niks van heuen en van kòijen oaf. Dat het hail laank duurt veur ik hom kon verdroagen. Gelukkig zat t er gain kop op...n makkelijke man...aine dij zien haile leven veur heur op knijen lag, dat paasde nèt.

Tot t lèste tou spraide 'zai’ de vleugels oet over de haile femilie...met noadruk op haile femilie en as der aine ontglipte...hail voak was ik dat...soms wel ains een poar joar...din was ze wel zo laank  aan t ruden dat ik weer onder heur vleugels terecht kwam...op t lèste ik heb mor tougeven ook vanwege de leeftied.
We stonnen nou op t raand van t nust oet te kieken...mor dij starke vogel mit dij grote vleugels komt nait meer, nooit meer...nait meer regeren op t nust, dat is din ook weer een roar gevuil... zo koal...der mist wat... Gelukkig het ze ons vlaigen leert mor onze vleugels zallen nooit zo groot en staark worden as dij van „zai.“

groutnis
John Hoekman