Hoe gaat het verder?
Het is weer zover…hup… achter de computer en schrijven…Ik voel me, nu de teller op 2453 staat, ook een beetje aangenaam verplicht om iets te schrijven. Zo’n teller, of het klopt of niet, geeft toch wel positieve energie. Ze hadden vroeger op school deze positieve energie ook moeten geven.
Ik zweefde altijd tussen goede en slechte cijfers en als je niet goed kon liegen kreeg je thuis ook nog psychisch een opdonder. Ik werd daarom vroeger naar een huiswerkinstituut gestuurd, daar kon ik niet stiekem klarinet blazen en weet je wat ik daarover nog kan vertellen…Je houdt het niet voor mogelijk…weet je wie mij daar nog bij de kraag heeft gegrepen, omdat ik weer spiekte...ja ja…Ede Staal …de Groninger afgod, zo leuk was dat niet hoor…van mij had hij geen standbeeld gekregen, maar hij heeft later toch leuke liedjes gemaakt…dat wel…
Het gaat vandaag natuurlijk weer over mijn project ‘olwiefkenijs.’ Ik ben nu onderhand al een paar jaar bezig met dit project en het groeit lekker…sterker nog… er is weinig van het oorspronkelijke overgebleven. Het is in hoofdstukken verdeeld en van drie heb ik nu één gemaakt en op een CD/DVD gezet. Het moet wel leuk zijn voor de interne radio/tv zenders in de zieken- en verzorgingshuizen, dus dat gaat zeker lukken.
Hoe gaat het nu verder…nou…het gaat eigenlijk vanzelf. Er is één video die gaat over …’vroeger was het anders’…Deze video laat zien hoe het vroeger ging en hoe het nu gaat…Ik schrok eigenlijk zelf van de grote veranderingen van de laatste 60 jaar en waren deze veranderingen allemaal wel zo goed?
Je ziet in mijn voorstelling hoe men vroeger naar een nabij gelegen dorp wandelde waar de markt werd gehouden. Je ziet even later hoe drie of vier rijen auto’s op de snelweg naast elkaar rijden om hun doel te bereiken. Je ziet hoe een venter met humor zijn waar aanprijst aan een groepje huisvrouwen en je ziet even later hoe de mensen nu onpersoonlijk in rijen staan bij de kassa in de supermarkt. Vroeger ging men met een kannetje naar de weg om de melk en een praatje te halen en nu komen we om in de verpakkingen en vragen ons af hoe we kunnen recyclen en hoe het duurzamer kan…dus mijn project krijgt steeds meer… een …een… ‘eye opener’…effect.
Groetjes,
John Hoekman
www.ponyhoefsmid.nl of www.olwiekenijs.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten