Kneles ging peerdrieden

Kneles haar fatteg joar bie boer waarkt en genotterde mit zien vraauw nou van d’ol dag. n’Aarbaidershoeske, n peerdekaampke, n toentje met pronkebonen en poepetonen…joa… ze haren het goud noar heur zin…
De baide kinder waren al laank tou thoes oet en haren woonderij vlak bie heur. Ze waren ook al grootolden en baide körtbainen kwammen voak n keer langs.

Kneles haar twij peerdjes achter thoes lopen den hai zee altied: “zunder
n peerd gain mìns.” Hai haar ja mit peerden waarkt bie boer en dat lot joe nait lös…Kneles was der wies mit. Noaber van overkaant wol ook wel groag n peerdje mor zien loopschoede wol der niks van waiten. Hai haar nog wel aal peerdetuug in hoes van zien òlheer den dij was mèlkrieder west.

Op n dag vruigen körtbainen of ze n keer op peerd moggen zitten. Kneles haar door wel schik in den din kwammen peerden ook beetje in haand, mor hai haar nog gain zoadel en doar mos noaber biespringen den dij haar ja alles nog van zien òlheer.”Doe wolst toch nait peerdrieden goan” zee noaber…”doe op dien ol dag, kiek mor oet, dammeet brèkst doe die de bainen. Nee, knivvelde Kneles t’is veur die baide spruten.

t Was wonsdag, kinder waren vrij van schoule en konnen nait wachten, om nommedag stonnen ze al bie achterdeure en ruipen…”Opa opa…gonnen we vandoag peerdrieden”…”Joa” zee Kneles…”t mout mor even wezen nait.” ”Dut opa t eerst even veur?”…”Joa dat is goud…opa dut t wel even veur en din maggen joe aalbaiden n stukje rieden.”

Wèlk peerd gonnen wie op zitten opa? Noadenkend zee Kneles “we pakken Gìtje mor even dij is goud mak.” Kneles gaf Gìtje n stukje appel en zo kon hai heur het toomke makkelek aandoun…dat wos hai nog van vrouger bie boer…Gìtje was n toomke nait wìnt en keek mit grode ogen noar Kneles…mor Kneles was n echte peerdekerel en wos van deurpakken…in ain slag t zoadel derop en boekraim goud aantrekken, t ging aal goud…Baide jongen gapten zuch bek oet hoaken “wat kin opa dat goud” zee jongste…
Opa pakte teugel, zette n vout in stiefbeugel en nam n roam as van jonge kerel en zat der in ain keer bovenop. Gìtje sprong in zulfde tied, je konnen het nait oafkieken… mit baide veurbainen in lucht en toun nog mit t achterìnne omhoog…Kneles vloog, net as op n rodeo, ook in lucht en kwam mit n klap veur op t zoadel terecht, boven op dij haarde knop. Körtbainen sprongen opzied en Kneles lag noast t’peerd…haar zuch goud zeer doan en zee körtoaf…”kom aan… we goanen noar hoes”…

Opa… is t nou al oaflopen…”Joa” zee kneles helleg…”kom we gonnen”…pakte t zoadel weer op aarm en dat op hoes oaf…baide jongen stonnen verbaldereerd te kieken en zeden niks meer…t dee Kneles alderduvels zeer..hai kon hoast nait lopen..luip wiedbains.

Noaber keek kwieskwas tot t roam oet en vruig zuch oaf woarom Kneles zo gauw weer thoes was en woarom hai zo roar luip…hai haar t toch nait in boxem doan.
s Oavends zat Kneles en de vraauw in koamer en hai haar aal nog last… luit dat vanzulf nait blieken … mor hai kon ook nait goud zitten…schoerelde aal wat in de weer totdat vraauw vruig..”wat hèst doe toch”…”k heb zo’n pien tussen de bainen” zee Kneles…”Mouten we ol kwak der bie hoalen”…”nee bist gèk”…t zat ook ja op n roar stee…dat lot je nait zo gauw zain.


Opains… t was midden in de nacht, èlk sluip al, stopte der n auto bie Kneles veur thoes…Noaber van bèr oaf en keek zien ogen oet de kop, n zaikenwoagen en woarachteg Kneles wer tou thoes oetdroagen op n bèr…Wat zol door te doun wezen…mörgen mor even heuren wat ter loos is…

En joa è…Kneles haar zo’n piene kregen dat t òl mìns dee ol kwak bellen…en dij belde votdoadelk zaikenwoagen. Ze hebben Kneles noar stad brocht noar t zaikenhoes. Kneles haar zien haaileg bain broken…”woar zit dat dìn” vruig noaber…”joa”…zee t òl mìns “hou mout ik die dat nou dudelk moaken…t zit krèk tussen de bainen”…”Joa” zee Noaber “hufst mie nait te vertellen wat door aal zit mor dat door ook nog wat zit wat haaileg is… dat wos ik nait”….

De volgende dag nam t ol mìns en noaber bus nor stad tou…nor t zaikenhoes. Koamer dattien…eerste verdaipen…door zol Kneles liggen…en joa è…door lag hai…tussen n soort bankschroef in, dij mos hom bie n kander hollen…”Zo Schockemuler” zee noaber ”bist deurmidden” “Och… verrek hom mie” zee Kneles” Ik mout hier acht weken liggen.”…”Kist jawel wachten, din bist ook van stroat oaf”

Groetjes
John Hoekman