Logboek deel 76

Een oude Rudolf Uebel klarinet gemaakt in de DDR.
(Kanaal John Hoekman Youtube)

Een tijdsbeeld over de voorstelling ‘olwiefkenijs’ en…de rare ideeën van een gepensioneerde dorpsdirigent.

De componist

Het was me het weekje weer wel…Ik kreeg een telefoontje van een vriendelijke man die vond dat zijn muziekwerken maar eens de wereld in moesten. Hij belt, zo zei hij, naar jan en alleman om zijn boodschap te verkondigen. Men noemt dat netwerken en het is volgens mij wel de manier. Je komt vanzelf iemand tegen die wat voor je kan betekenen, maar pas op…ook personen met dollartekens die wel raad met je weten.

Op internet verschijnen steeds meer sites op dit gebied en sommige zijn best leuk, alleen het kost een paar centen. Jouw lied komt dan inderdaad op meerdere (internet en regionale) radiostations en je hoopt dan maar op…de doorbraak. Nou…dat gebeurd net zo vaak als de staatsloterij winnen. Einde lied …portemonnee leeg.

Ik heb deze week een ander publiek gekozen namelijk de buurman zijn pony’s. Paarden zijn namelijk muzikaal en horen zeven keer beter en meer dan de mens. Op Youtube (kost niets) staat een filmpje van mij en daar zit ik tussen de pony’s klarinet te spelen…man…man…wat een trouw publiek. Er was zelfs één die gaf me onder het spelen spontaan een kus. Ze staan allemaal om je heen…kwispelen met de staart van blijdschap of iets anders en dat geeft een goed gevoel. Ik zal dit zeker vaker gaan doen en denk zelfs om een klarinetconcert voor pony’s te schrijven.

Anoniem

Een andere persoon mailde mij over mijn blog en je raadt het nooit…anoniem…Als je begint te lezen en er staat boven…anoniem…dan krijg je al een brok in de keel. De man schreef niets negatief maar… dan nog…Een tweede mail volgde en daar moest hij even kwijt dat hij saxofoon en klarinet speelt en wel op het Europese merk ‘Selmer,’ maar... schreef anoniem de Chinese instrumenten zijn ook niet slecht. Nou dat weten we dan ook weer…

Ik wil hier nog wel iets aan toevoegen.

Je hebt klarinetten met een Duits systeem en een Frans systeem. Het Duitse systeem werd pas goed ontwikkeld door een zekere meneer Oehler en pas later werd de Franse klarinet ontwikkeld door, van huis uit een fluitenbouwer, meneer Böhm. De Belg Albert ontwikkelde ook een Duits systeem (Albert systeem) maar klonk toch weer anders dan een Duitse Oehler klarinet.

Er was een tijd dat de Duitse symfonieorkesten geen klarinettisten in dienst namen die op een Böhm systeem speelden. De klankkleur en het karakter en de toonkwaliteit vonden ze enorm belangrijk, daarmee konden de orkesten zich ook onderscheiden. De Böhm klarinet had een heel ander karakter…kouder en killer. Ook de beroemde oude Amerikaanse Jazz grootheden speelden op een Duits systeem. Velen stapten later over op een Böhm systeem en heden ten dage maakt het niemand nog wat uit waar ze op spelen…mensen zijn geen paarden.

Wat heeft dat nu met China te maken…

De mens is afgedwaald van de normen en klankkleuren het gaat nu om de Dollars.. De Uebel klarinet, die een oeroude traditie heeft in Duitsland wordt nu gebouwd in China. Misschien in de fabriek van mijn vriendin ‘Venus’ wie zal het zeggen. Waar blijft de nuance in karakter en klankleur waar vroeger de Duitse orkesten op selecteerden. Ik moet echter wel bekennen dat veel Azië instrumenten enorm goed zijn, maar een karakter instrument zoals de oude Duitse houten klarinet mis je toch wel een beetje. Nee…praat me er niet over…de pony’s zullen het verschil zeker horen!

Groetjes
John Hoekman