Nij-Scheemte tWoar.
Òlwiefkenijs,
Ik was gisteren met de voorstelling in ‘ Nij Scheemte t Woar’ en menig mens zal zich afvragen,waar ligt dat nou weer? Het zijn twee dorpen die bij elkaar liggen in het landsdeel Oldambt (Gron.) tussen Delfzijl en Winschoten. Het zijn Nw.Scheemda en het dorpje t Waar. Het dorp heeft een camping, een uniek kerkorgel van de Duitse orgelbouwer Schnitger, het ‘zwieneparadies’ opvangcentrum voor varkens en een kinderwagenmuseum annex boerderijcamping. Heel veel bootje mensen kennen het ‘Waarschip.’
Het dorp en zijn ‘mìnskes’ wordt fantastisch beschreven in het dorpsboek en ze hebben me daar een dorpsvolkslied! Qua melodie en ook de tekst mag er zijn. Ik promoveer dit lied bij deze als het “Oldambt-Volkslied.” De makers van het officiële Oldambt-lied…ja ja…met subsidie…hadden zich beter even kunnen oriënteren in de regio...en trouwens…ooit weer gehoord van dit lied?
De Plattelandsvrouwen in dit dorp regeerden hier vroeger met z’n vijftigen, er zijn er nu nog een twintigtal en de krimp zet zich voort. De voorstelling werd daardoor bezocht door de afd. Scheemde, t Woar, Wolndörp en t’Hammerk (Nieuwolda) en dan praat je over een zestig dames ook hier heeft de teloorgang van het verenigingsleven zijn intrede gedaan na de dorpskapel en het zangkoor…maar niet getreurd…
Iedereen heeft nu zijn eigen ‘social live’ thuis voor de computer. Ik vraag me af waarom ik soms nog inlog op facebook want zelfs, waarvan ik denk, intellectuelen publiceren over de onzinnigste dingen.Bij het lezen van deze onzin moet ik altijd denken aan de woorden van de heer v Rossum…”Wat je ook verkondigt er zijn altijd malloten die het geloven.”
Nog niet zo lang geleden sliepen de kinderen hier in Oost Groningen met vier man in één bedstee naast het varken. Een ieder leefde er naar toe om één keer per week naar de vereniging te gaan, om elkaar te ontmoeten, elkaar aan te komen, oogcontact te hebben, elkaar een knikje te geven en vervolgens gezamenlijk iets op poten te zetten waar het hele dorp tijdens de dorpsfeesten van kon genieten. Het zogenaamde ‘wij en onze’ gevoel op dorpsniveau is hier in het noorden zeker verleden tijd. De dorpen zijn er alleen om te wonen en alles speelt zich af in de grotere plaatsen. Vervoer geen probleem…alleen kon alles milieuvriendelijker en goedkoper als je dichter bij huis bleef, maar wie gaat er nou naar onze dorpsvoetbalclub “Woest en onverschillig”…nee…FC Groningen is nu onze club.
Oh ja…bijna vergeten…Hoe was de voorstelling gisteren in het dorpshuis ‘Nij Scheemte,t Woar’? Nou…harstikke goed…er werd weer ‘oetdrufteg’ gelachen alles liep zoals het moest lopen en in elk ½ uur optreden zat een climax zoals gepland maar Ik blijf natuurlijk bezig om alles nog ‘n aitske’ te verbeteren.
Het werk ligt trouwens stil maar dat zei ik een maandje geleden ook en toch ging de telefoon weer. Mien ootje zei: ”Top niet het loopt altijd anders” en daar hou ik me aan. Ik schreef in een vorige blog over de nadelen van een optreden…en ja hoor…daar reed ik gisteren in de ‘dook’ naar ‘Nij Scheemte-t Waor.’
’t Was guster dokeg…t was potdicht.’
Groetjes
Tammo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten