De bejaarde man
De titel van mijn blog is ‘Een dagboek van een dorpsdirigent’ maar ik ben al lang geen dorpsdirigent meer…nee…je houdt het niet voor mogelijk ik ben een bejaarde en wat doet een bejaarde? ...juist…zeuren en nadenken over het leven… over de verschillende fases van het leven.
De tijd van de dorpsdirigent was eigenlijk een fase waar je veel te lang in blijft rondhangen en volgens mij geldt dit ook voor elke andere bezigheid. Mijn muziekleraar zei altijd: ’Je moet goed fluit leren spelen, want als je langer getrouwd bent kun je naar seks fluiten.’ Ik oefende dan ook vergeefs iedere dag.
Toen ik na mijn schooltijd een paar jaar in buitenlandse orkesten mocht spelen, moest je iedere maand naar een andere stad. Je moest dan noodgedwongen na een maand afscheid nemen van je meisje, je kostjuffrouw of van vrienden uit de stamkroeg. Je reisde als een zigeuner… en iedere nieuwe stad gaf je weer nieuwe impulsen, burenruzies bestaan dan niet langer dan één maand…voor de ambtenaar op de stoep stond was je al weer gevlogen…geweldige tijd.
Dit logboekje gaat over het wel en wee van een project die ik in 2006 ben begonnen. Ik dacht deze week, ik zet er een punt achter…nee…niet het leven, dat wordt steeds mooier maar het project …maar… ik had me voorgenomen dat het mijn levenswerk zou worden, het moet een kunstwerk zijn die alle kanten op kan gaan en wordt bijgehouden via mijn blog…Het hebt altijd twee kanten…zei Johan Cruyff die ook Spaans praat.
Ik had het nog maar net gedacht of de telefoon rinkelde en een aardige juffrouw vroeg of ik bereid was een optreden te verzorgen en het licht in de kamer ging opeens weer branden.Ik had net een wandeling gemaakt over de Punt v Reide en meende het licht daar al gezien te hebben…en…het kwam dus uit, nou dan maar weer doorgaan.
Ik heb me deze week dan ook weer druk druk bezig gehouden met de PR. Heb de muziek van de voorstelling ge-upload naar CDbaby en Legaldownload en zij gaan het dan distribueren naar iTunes en diverse radiozenders…maar…er zijn wel een miljoenen zangers en zangeressen voor mij…die dan ook nog eens beter zingen en er beter uitzien maar… deze bejaarde heeft er foto’s bijgedaan van 40 jaar geleden en deze bejaarde verliest wel zijn haren maar niet zijn…
Ze hebben mij ook geadviseerd PR te bedrijven op Facebook maar…ik kreeg een waarschuwing van het Facebook team dat ik alleen mensen mag uitnodigen die ik ken…Ik ken Paul de Leeuw wel…maar is dat nu een kennis of een vriend…nou dat laatste in ieder geval niet…
Facebook houdt je dus wel in de gaten en daar heeft deze bejaarde geen behoefte aan. Ik stuur gewoon een mailtje naar die mensen waarvan ik denk dat ze wat voor mijn project kunnen betekenen en dat zijn ook niet de cultuurdragers van de gemeentes of provinciehuizen, want stel je eens voor je wilt subsidie…
Nou deze bejaarde begint al lekker te zeuren…dat past bij een bejaarde… toch?
Groetjes
Tammo oet Wolndörp
Geen opmerkingen:
Een reactie posten